الهه داودیان - کارشناسی آموزش و پرورش ابتدایی، دانشگاه آزاد واحد تایباد
مرضیه اباذری - کارشناسی ارشد زمین شناسی، دانشگاه بیرجند

بازی درمانی به عنوان یک روش موثر در بهبود رفتارها و توسعه فردی کودکان در محیط آموزشی مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله به بررسی نظریه ها، مفاهیم اصلی و اهمیت بازی درمانی در مدارس می پردازد. هدف اصلی این مقاله، بررسی تاثیر بازی درمانی بر توسعه مهارت های ارتباطی، حل مسائل، مدیریت احساسات و افزایش خودباوری کودکان است. علاوه بر این، راهکارها و چالش های پیاده سازی بازی درمانی در سیستم آموزشی نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت.. نظریات مبنی بر این که بازی به عنوان یک زبان طبیعی کودکان به ایفای نقش در بیان احساسات و تجربیات خود می پردازد، و اثرات آن بر بهبود کیفیت زندگی تحصیلی و اجتماعی آنان را بررسی می کند. این مقاله به مدیران، معلمان و مشاوران آموزشی کمک می کند تا از این ابزار موثر به بهترین شکل ممکن در مدارس استفاده کنند و توانمندی های کودکان را بهبود بخشند. روش تحقیق کیفی-توصیفی می باشد که شامل گردآوری و تحلیل داده های غیر عددی برای شناخت مفاهیم، دیدگاه ها و تجارب مختلف است. علاوه بر این، این مقاله به بررسی مفاهیم اصلی و نظریه های پشتیبان بازی درمانی، مزایا و چالش های پیاده سازی آن در سیستم آموزشی می پردازد. همچنین، راهکارهایی برای ارائه بازی درمانی به طور موثر و موثر در مدارس ارائه خواهد شد تا این ابزار مهم بتواند به بهترین شکل ممکن به رشد و توسعه کودکان کمک کند.

بازی درمانی، کودکان، توسعه فردی، مداخله آموزشی، آموزش و پرورش