مجید موسی زاده چیچکی - دانشجوی ارشد زبان و ادبیات فارسی گرایش ادبیات فارسی محض دانشگاه تبریز

کسی که با فارسی زبان می گشاید، هیچ لزومی ندارد از راه چند هزارساله اندیشه ورزی گذشته، به انسان امروزی تبدیل شود؛ لازمنیست زرتشت و کورش و مزدک و بابک و رودکی و خیام و فردوسی و مولوی و حافظ و سعدی شود و آن گاه به جایگاه انسان قرنحاضر ببالد، بلکه پا بر شانه های همه این اساطیر گذارده و در راه تکامل قرار می گیرد؛ این همان چیزی است که از آن به عنوان هویتنام می بریم. کیستی ایرانی با جمع همین نامها، یعنی جمع همین تاریخ سترگ اندیشه ورزی است که معنا مییابد .تمامی اهمیتموضوعی هم که بدان میپردازیم، در همین است که این رودخانه، در بستر زبان فارسی است که طی طریق میکند. تغییر بستر اینرودخانه، به معنی هدایت همه این دستاوردها به قعر کویری است که بازیافت آن را بی معنا میکند؛ بنابراین، باید بخواهیم و ارادهکنیم که به رغم تمایزات قومی و جغرافیایی، گویشی، مذهبی، اقتصادی و سیاسی، به عنوان افرادی که دارای یک شناسنامه تاریخیمشترک هستند، از زبان فارسی حمایت کرده، در راستای تقویت و گسترش آن بکوشیم . با این وجود پژوهشگر سعی کرده است بااشاره اجمالی به جایگاه زبان و ادبیات فارسی در اشعار شاعران با روش توصیفی- تحلیلی و مطالعه کتابخانهای کمیت و کیفیت زبان فارسی را بررسی کند و با در نظر گرفتن مولفه های مربوط به ساختار و محتوا به تشریح و تفصیل تاثیر این زبان بپردازد.

زبان فارسی ، شعر، شاعران، تاثیرگذاری