عزت نفس و خودپنداره تحصیلی

عزت نفس از جمله اولین موضوعاتی بوده است که روان شناسان از آغاز تا کنون در مورد آن به بحث و بررسی پرداخته اند. زمانی که راجرز۱ مفاهیم خود ایده ال و خود ادراک شده را مطرح کرد، همان مباحثی را مورد بررسی قرار داد که اکنون تحت عنوان عزت نفس می شناسیم . همان تمایزی که بین خود پنداره و عزت نفس قائل می شویم ، بین خود ایده آل و ادراک شده قائلیم .در ۱ واقع عزت نفس بار ارزشی دارد، یعنی فرد به قضاوت درباره خود می پردازند و با کمی اهمال می توان آن را خود ایده آل تلقی کرد، یعنی آن چه فرد تمایل دارد باشد. پس تفاوت بین واقعیت و ایده ال همان شکاف بین خود پنداره و عزت نفس است (راجرز ۱۹۵۷، به نقل از بحرینی ، ۱۳۷۵).عزت نفس واژه ای است که به احساس فرد نسبت به ارزشمندی و تایید نسبت به خود مربوط است و ارزشی است که اطلاعات درون خودپنداره برای فرد دارد و از اعتقادات فرد درمورد تمام صفات و ویژگی هایی که در او است ، ناشی می شود( بیابانگرد، ۱۳۷۳ ). خود پنداره تحصیلی شاخصی است که دانش آموزان توانایی های و مهارت های خود را با دیگر شاگردانی که با آنان هم کلاس هستند مورد سنجش و مقایسه قرار می دهند. وانگیزه واقعی آن ها برای شرکت درسطوح آموزشی بالاتر و اشتغال به روش های عمیق بر یادگیری با توجه به خود پنداره تحصیلی آنان قابل پیش بینی می باشد به طوری که هرچه خود پنداره تحصیلی دانش آموزی بالاتر باشند انگیزه ی او برای ادامه دادن تحصیل درمقاطع بالاتر بیشتر می شود(میشی و همکاران۲ ، ۲۰۰۱، صفحه ۱۲۳). خود پنداره تحصیلی مجموعه ای از عقاید و نگرش ها، توجهات دانش آموزان درباره مجموعه مهارت های علمی و اجرای خود است (لنت براون و گور،۳ ۱۹۹۷). خود پنداره تحصیلی به طور خیلی قوی باپیشرفت تحصیلی رابطه دارد (مارش،۴ ۱۹۹۰) و به عنوان یک سازه مهم روان شناسی شناخته شده است که بر پیشرفت تحصیلی موثر باشد(کوکلی و پتل ۵، ۲۰۰۷).

کلیدواژه ها:

عزت نفس ، خودپنداره ، خودپنداره تحصیلی ، عوامل موثر