جستاری بر جایگاه دستور موقت در جریان داوری
- سال انتشار: 1403
- محل انتشار: اولین همایش ملی تاثیر متقابل حقوق بین الملل و حقوق داخلی در توسعه قوانین
- کد COI اختصاصی: CONGREGATE01_087
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 147
نویسندگان
دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، گروه حقوق، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی ، گرگان ، ایران
استادیار گروه الهیات ، دانشگاه گنبد کاووس ،گنبدکاووس ، ایران
استادیار گروه حقوق ، واحد گرگان ، دانشگاه ازاد اسلامی ، گرگان ، ایران
چکیده
در ایران مبادرت به دستور موقت در امور فوری ممکن است ناظر به توقیف مال، انجام عمل یا منع از امری باشد. دستور موقت میتواند محدودیت هایی را برای طرف مقابل دعوا ایجاد نماید، بدون آنکه صدور آن، تاثیری در ماهیت دعوا داشته باشد. اما در نظامحقوق بین الملل مقوله دستور موقت یکی از موضوعات پر اهمیت در رویه دیوان بین المللی دادگستری است. صدور دستور موقت درراستای تثبیت، و صدور آرای ترافعی دیوان بوده و نه تنها باعث تدوین و توسعه حقوق بین الملل بلکه موجب قوام و اجرای آن نیزمی گردد. مطابق با ماده ۴۱ اساسنامه دیوان، دیوان می تواند با استناد به اوضاع و احوال و شرایط خاص ناظر بر اختلاف به تشخیصو تعیین اقداماتی بپردازد که برای حفظ حقوق یکی از طرفین اختلاف می بایست موقتا به اجرا درآید. در این نوشتار تلاش می گرددابتدا خلاهای موجود در قانون آیین دادرسی مدنی، عدم تصریح امکان صدور دستور موقت از جانب دادگاه یا دیوان داوری در حقوقمدنی ایران مورد بررسی قرار گیرد و سپس نگاهی بر تفسیر ماده ۴۱ اساس نامه دیوان بین المللی دادگستری داشته باشیم. نتایجنشان می دهد در دستور موقت در جریان دادرسی در پی صدور دستور موقت، تعهدی دال بر اتخاذ اقدامات مقتضی به منظور مقابلهبا تشدید اختلافات و نیز جلوگیری از بروز خسارات بیشتر بر عهده یکی از طرفین اختلاف و در نتیجه عدم ایفای آن نیز در عرصهبین الملل موجب مسئولیت دولت متخلف می گردد.کلیدواژه ها
دستور موقت،دادرسی،حقوق مدنی ایران، دیوان بین المللی دادگستریمقالات مرتبط جدید
- انگیزههای همکاری در نهادهای انقلابی (با تاکید بر جهاد سازندگی) با رویکرد اقتصاد رفتاری
- بررسی مشارکت سیاسی زنان از منظر فقهی
- بررسی مصادیق تعارض منافع در حوزه پزشکی و نظام سلامت و ارائه راهکارهای مدیریت ان
- تاثیر آموزش قانون جرایم رایانه ای در مدارس بر پیشگیری کیفری از بزه دیدگی اطفال و نوجوانان در فضای مجازی
- بررسی نحوه انعقاد قراردادهای پیش فروش ساختمانی و ساز در بستر نظام حقوقی ایران
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.