ماتریس همبستگی هوش اخلاقی، استدلال اخلاقی و شایستگی بالینی در پرستاران بیمارستان های آموزشی شهر ایلام

مقدمه: پرستاران با هوش و استدلال اخلاقی می توانند عملکرد مناسبی داشته باشند و در ارتباط با همکاران، بیماران و همراهان موثر عمل کنند. شایستگی بالینی پرستاران دغدغه اصلی نظام های ارائه دهنده مراقبت است. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط هوش اخلاقی، استدلال اخلاقی و شایستگی بالینی پرستاران انجام شد. مواد و روش­ها: این مطالعه توصیفی_تحلیلی از نوع همبستگی روی ۱۱۰ پرستار در بیمارستان های آموزشی شهر ایلام در سال ۱۴۰۱ با نمونه گیری در دسترس انجام گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه های اطلاعات جمعیت شناختی، هوش اخلاقی لنیک و کیل، سنجش استاندارد شایستگی بالینی لیو و همکاران و آزمون معضلات اخلاقی کریشام بودند. تحلیل داده ها با ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار‎ ‎SPSS vol.۱۶ ‎صورت گرفت. سطح معنی داری آماری ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. یافته ­های پژوهش: بیشتر پرستاران زن (۵/۵۴ درصد)، با تحصیلات کارشناسی پرستاری (۳/۸۷ درصد)، استخدام رسمی (۸/۶۱ درصد)، با سابقه کاری ۵-۱ سال (۵۰ درصد) و میانگین سنی آنان ۸۳/۵±‎‎۹۸/۳۰ بودند. میانگین و انحراف معیار هوش اخلاقی ۶۱/۲۶±۵۹/۱۵۷، استدلال اخلاقی ۱۸/۱۶±۵۱ /۳۶ و شایستگی بالینی ۰۸/۴۶±۶۵/۱۳۶ بود. میان هوش اخلاقی و شایستگی بالینی (P<۰.۰۰۱، r=۰.۵۱۷)، هوش اخلاقی و استدلال اخلاقی (P<۰.۰۰۱، r=۰.۴۴۴)‎ و استدلال اخلاقی و شایستگی بالینی (P<۰.۰۰۱، r=۰.۸۰۲) همبستگی مستقیم و معنی داری وجود داشت. بحث و نتیجه گیری: با توجه به ارتباط مستقیم و معنی دار میان متغیرها، ارتقای سطح آگاهی پرستاران در زمینه هوش اخلاقی، استدلال اخلاقی و شایستگی بالینی با آموزش بالینی و گذراندن دوره های آموزشی توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Clinical competency ، Moral intelligence ، Moral reasoning ، Nurse ، هوش اخلاقی ، استدلال اخلاقی ، شایستگی بالینی ، پرستار