پژوهشی در عنصر تزئینی مقرنس در بناهای اصفهان در دوره صفوی

عصر صفوی ، دوره شکوفایی هنر و معماری ایرانی بوده و بناهای مذهبی و غیرمذهبی شکیلی در این دوره تهیه گشته که بسیاری از آنها به شهر اصفهان تعلق دارند. مقرنس نیز که از جمله عناصر تزئینی پربسامد در هنر و معماری ایران در دوراناسلامی است ، با اشکال گوناگونی در بناهای اصفهان در عصر صفوی به کار برده شده است . این پژوهش بر آن است تا با بررسی عنصر تزئینی مقرنس در بناهای شهر اصفهان در دوره صفوی (به غیر از مساجد)، به شناخت بهتری از هنر مقرنس سازی در حیطه موردنظر دست یابد. نتایج نشان می دهد که از این عنصر در تزئین سردرهای ورودی ، طاقنمای اتاقها، بالکن منارهها و سرستونهای بناهای مذکور استفاده شده است ؛ برای تهیه و پوشش این مقرنس ها از مصالحی چون کاشی ، آیینه ، گچ و چوب بهره گرفته شده؛ و بیشتر از نقوش و آرایه های سنتی اسلیمی و ختایی ، و نقوش هندسی در تزئینات آنها استفاده شده است .

کلیدواژه ها:

مقرنس ، بناهای اصفهان ، دوره صفوی ، معماری ایرانی _اسلامی .