حافظ صفری - دکتری تخصصی روانشناسی بالینی، تهران، ایران

اکثر کشورها قوانینی را با عنوان حقوق بیمار تدوین کرده اند و از آن حمایت و بر اجرای آن نظارت می کنند تا از بیماران و حقوق آنها صیانت کنند. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- مقطعی بوده که در شهر تهران و در بهار سال ۱۴۰۲ با هدف بررسی میزان آگاهی روانشناسان و مشاوران شاغل در کلینیک های روانشناسی و مشاوره از حقوق بیمار انجام شده است. ۳۹۶ روانشناس و مشاور از طریق نمونه گیری در دسترس و انجام مصاحبه و تکمیل پرسشنامه محقق ساخته از لحاظ میزان آگاهی از حقوق بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای تحلیل آماری توصیفی، استنباطی و همچنین آزمون های کای اسکوثر و ضریب همبستگی کرامر وی استفاده و داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ تجزیه و تحلیل شد. در مورد میزان آگاهی از حقوق بیمار ۱۹۴ نفر(۴۸/۹۸ درصد) دارای میزان آگاهی کم ۱۱۷ نفر(۲۹/۵۴ درصد) دارای میزان آگاهی نسبی و متوسط و ۸۵ نفر(۲۱/۴۶ درصد) دارای میزان آگاهی بالا بودند. بین جنسیت، میزان تحصیلات و سابقه کار روانشناسان و مشاوران با میزان آگاهی از حقوق بیمار یک رابطه معنی دار یافت شد. میزان آگاهی از حقوق بیمار در روانشناسان و مشاوران مرد بیشتر از زنان بود. دارندگان مدرک دکتری، کارشناسی و کارشناسی ارشد به ترتیب میزان آگاهی بالاتری از حقوق بیمار داشتند. افراد در سابقه کاری بیشتر نیز میزان آگاهی بالاتری از حقوق بیمار داشتند. میزان آگاهی روانشناسان و مشاوران از حقوق بیمار وضعیت مطلوبی ندارد. پیشنهاد می گردد که حقوق بیمار در سرفصل های آموزشی برای دانشجویان گرایش های مختلف روانشناسی و مشاوره گنجانده شود و برای روانشناسان و مشاوران شاغل نیز توسط نهادهای ذیربط دوره های آموزشی برگزار شود.

روانشناس، مشاور، حقوق بیمار، بیمار