عباس جفائی - دانشجوی دکتری آلودگی هوا، گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران
امیرهوشنگ احسانی - دانشیار، گروه مهندسی طراحی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران

این مطالعه به بررسی و مقایسه توزیع مکانی ذرات معلق PM۲.۵ و PM۱۰ در دو ماه اردیبهشت و دی در سال ۱۴۰۱ در شهر تهران پرداخته است . در اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۱ حداکثر میانگین غلظت PM۲.۵ و PM۱۰ مربوط به ایستگاه شهرداری منطقه ۱۹ است که مقدار آنها به ترتیب ۳۰/۴۸ و ۷۰/۱۴۰ میکروگرم بر متر مکعب است . در دی ماه سال ۱۴۰۱ نیز حداکثر میانگین غلظت PM۲.۵ و PM۱۰ مربوط به ایستگاه شهرداری منطقه ۱۹ است که مقدار آنها به ترتیب ۷۰/۷۹ و ۹۰/۱۵۲ میکروگرم بر مترمکعب است . غلظت های روزانه اندازه گیری شده PM۲.۵ و PM۱۰ در ماه های اردیبهشت و دی در ایستگاه های سنجش آلودگی هوا در سطح شهر تهران نشان می دهد که میانگین غلظت PM۲.۵ در دی ماه به طور قابل توجهی بیشتر از اردیبهشت ماه است در مقابل غلظت PM۱۰تقریبا در هر دو ماه یکسان است . همچنین الگوی توزیع مکانی PM۲.۵ و PM۱۰ در مناطق مختلف شهر تهران متفاوت بوده و بر اساس منابع آلاینده ها و نیز ریز اقلیم احتمالی معمول آب و هوایی این مناطق متفاوت است .

سنجش آلودگی هوا ، ذرات معلق ، توزیع مکانی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)