حمیدرضا فهندژسعدی - دانشآموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه تهران.
عباس پارساطلب - دانشجوی. دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه تهران

شعر و شاعری از دیرباز در میان خاندانهای سلطنتی فارسیزبان مورد توجه بوده و دربار بسیاری از پادشاهان، کانون اصلی تجمعشاعران و ادیبان فارسی زبان محسوب میشده است. گاهی این توجه به شعر و ادب، بالاخص از روزگار حکومت صفویه به بعد، درمیان شاهزادگان یک خاندان سلطنتی ملاحظه میگردد. این شاهزادگان برخوردار از طبع ادبی و علاقه مند به فرهنگ و ادب، بهدلایلی از جمله فراهم شدن آسایش و امنیت نسبی و نیز رفاه اجتماعی دوران، به شعر و شاعری روی آورده و در این زمینهطبع آزمایی میکرده اند. خاندان زند، به دلیل حضور تعداد قابل ملاحظه ای از شاهزادگان شاعر، از این حیث بسیار جالب توجه است. درست است که دوران سلطنت کریمخان زند )حک۱۱۶۴-۱۱۹۳ و جانشینانش در مقایسه با دیگر سلسله های ایرانی کوتاه بوده است و پژوهشگران غالبا از این روزگار، به اشتباه با عنوان دوران رکود و ضعف شعر یاد میکنند، اما تعدد شاعران دراین خاندان و نمونه شعرهایشان نشان میدهد که شعر و شاعری در سلسله زند جایگاه و اعتبار خاص خود را داشته است. نگارندگاندر این مقاله، با هدف روشن ساختن وضعیت شعر و شاعری در خاندان زند، هجده نفر از شاهزادگان شاعر این خاندان را معرفیکرده و نمونه هایی از اشعار آنان را نیز آوردهاند

زندیه، کریمخان زند، تذکره، تاریخ ادبیات، بازگشت ادبی.