اثربخشی بازی درمانی گروهی مبتنی بر رویکرد شناختی -رفتاری بر بهبود مهارت های ارتباطی در دانش آموزان دختر کم توان ذهنی

هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی بازیدرمانی گروهی مبتنی بر رویکرد شناختی -رفتاری بر بهبود مهارتهایارتباطی در دانش آموزان کمتوان ذهنی شهر شیراز بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پسآزمون، با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق از تمامی دانش آموزان دختر کم توان ذهنیمدارس استثنایی شهر شیراز بود که بهره هوشی آنها در دامنه ۵۵ تا ۷۰ بود. آزمودنی ها با روش نمونه گیری دردسترس از مدارس استثنایی شهر شیراز انتخاب شده بودند. نمونه تحت مطالعه شامل ۳۲ دانش آموز دختر کم توانذهنی ۷ تا ۱۲ ساله بود که به دو گروه ۱۶ نفری تقسیم شدند. جمع آوری داده ها و اطلاعات از طریق آزمون مهارتهای ارتباطی کویین دام (۲۰۰۴) و آموزش بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی - رفتاری به صورت ۴۰ دقیقهای در ۷ جلسه صورت گرفت. داده ها با استفاده از روش آماری روش تحلیل کوواریانس تحلیل گردید. نتایج نشانداد که بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی و رفتاری بر بهبود مهارتهای ارتباطی در دانش آموزان کم توانذهنی شهر شیراز موثر است.بنابراین میتوان چنین نتیجه گرفت بازی درمانی گروهی با رویکرد شناختی رفتاری ضروری است و برنامه ریزیبرای ارائه آموزش این نوع برنامه بازی درمانی گروهی به کودکان و دانش آموزان کم توان ذهنی اهمیت ویژه ای دارد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی گروهی ، رویکرد شناختی –رفتاری ، مهارت های ارتباطی ، کم توان ذهنی