بررسی رویکردهای سلامت، ایمنی و محیط زیست در تدوین برنامه استراتژی شهری و پیشنهاد چارچوبی در راستای توسعه پایدار شهری (مطالعه مروری)

امروزه تلاش در راستای پایدارتر نمودن شهرها به دلیل افزایش جمعیت ساکن در فضای شهری به یک نیاز اساسی تبدیل شده است و در این راستادستیابی به یک ابزار مدیریتی هدفمند و بر پایه اصول و معیارهای هماهنگ و منسجم که بتواند مخاطرات بالقوه و بالفعل در زمینه بهداشت، ایمنی و محیطزیست (HSE) اماکن شهری را به گونه ای دقیق تعیین و به طور موثر کنترل کند، ضروری به نظر می رسد. این مطالعه به شناسایی شاخص هایی در حوزه HSE پرداخته است تا مدیران شهری را در جمع آوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات مورد نیاز برای تدوین یک برنامه جامع استراتژیک با رویکرد سیستم یکپارچه HSE یاری دهد. روش کار شامل مرور سیستماتیک منابع از جمله کتب و مقالات داخلی و خارجی و جستجوی عبارات کلیدی مدیریت استراتژیک و عوامل موثر در بهبود HSE شهری است. مطابق با یافته ها، در حوزه محیط زیست افزایش شهرنشینی و مهاجرت به شهرها، افزایش مصرف منابع انرژی، تغییر کاربری اراضی، افزایش آلودگی هوا و کاهش میزان فضای سبز شهری؛ در بخش ایمنی مورد توجه قرار گرفتن بهسازی بافت های فرسوده، خطر آتش سوزی، ایمنسازی فعالیت پیمانکاران شهری، فضاهای عمومی، پارک ها، مراکز حساس شهری و آمادگی در برابر بحران های طبیعی و در حوزه سلامت شهری مفاهیمکلان HSE کیفیت آب، امید به زندگی و نرخ مرگ و میر، مکان های تفریحی و ورزشی، میزان سواد و اشتغال جامعه از مهمترین عوامل تاثیر گذار در ارزیابیشهرها شناسایی شده اند. از این شاخص ها می توان به عنوان داده های ورودی برای شناسایی نقاط ضعف، قوت، فرصت ها و تهدیدهایی که یک جامعه می توانند با آنها روبرو شوند استفاده نمود و در ادامه نسبت به تدوین یک برنامه استراتژیک که منطبق بر مفاهیم HSE شهری است اقدام نمود بدین ترتیب نه تنها چرخه بهبود مستمر فراهم می گردد بلکه می توان مدیریت شهری را جهت دستیابی به توسعه پایدار کارآمدتر کرد.

کلیدواژه ها:

سیستم مدیریت سلامت ، ایمنی و محیط زیست (HSE) ، برنامه ریزی استراتژیک ، QSBM ، SWOT