هوبخت عطاران - گروه مهندسی کامپیوتر، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
اسماعیل خیرخواه - گروه مهندسی کامپیوتر، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
حسن شاکری - گروه مهندسی کامپیوتر، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران

حمل و نقل هوشمند، بهبود عملکرد، افزایش ایمنی و کاهش تاثیرات محیط زیستی حمل و نقل را از طریق بهره گیری از فناوری های پیشرفته فراهم می کند. در دهه های اخیر، توسعه و استفاده از فناوری های مختلف در حوزه حمل و نقل هوشمند به شدت گسترش یافته است. این فناوری ها شامل اتوماسیون، ارتباطات بی سیم، هوش مصنوعی و اینترنت اشیا می باشند. نرم افزارهای متعددی در این زمینه تا کنون توسعه یافته و مورد استفاده قرار گرفته اند. نبود یک چارچوب فراگیر برای توسعه نرم افزارهای مورد نیاز باعث شده تا ضمن عدم وجود یکپارچگی، افزونگی داده، سیستم های جزیره ای و عدم همکاری بین این نرم افزارها به وضوح دیده شوند. در این مقاله، ضمن بررسی نقش این فناوری ها در بهبود عملکرد و پایداری حمل و نقل هوشمند، یک چارچوب مبتنی بر آنتولوژی برای تعیین کلاس های سطح بالای نرم افزاری ارایه می گردد که به روش گلوله برفی جمع آوری و بر اساس نظرات خبرگان پالایش شده است. سطح بندی کلاس ها و روابط موجود در آنتولوژی ارایه شده در این مقاله می تواند با استخراج نیازمندی های نرم افزاری اعم از نیازمندی های عملکردی و غیر عملکردی، به رفع مشکلات نرم افزاری ذکر شده، کمک شایانی نماید. طبیعی است که مسئولین هر جامعه ای، با استناد به نیازمندی ها و اولویت های جامعه خود، قادرند تا این آنتولوژی را بومی سازی و برای جامعه خود مورد استفاده قرار دهند.

شهر هوشمند، حمل و نقل هوشمند، مهندسی نیازمندی ها، آنتولوژی، روش دلفی