تهیه داربست سلول زدایی شده از اعصاب محیطی گوسفند و ارزیابی ویژگی های بافت شناسی و خواص مکانیکی آن جهت کاربرد در ترمیم اعصاب محیطی

زمینه مطالعه: آسیب های عصب محیطی اغلب نیاز به مداخله جراحی برای بازگرداندن تداوم و عملکرد عصب دارند. پیوند عصب اتولوگ به عنوان یک راهکار استاندارد برای ترمیم نقایص عصب محیطی در نظر گرفته می شود. با این حال پیوند عصب اتولوگ دارای معایبی مانند دسترسی محدود است. از این رو ایجاد راهکار های جایگزین جهت رفع نقایص عصبی ایجاد شده امری ضروری به نظر می رسد.هدف: مطالعه حاضر باهدف توسعه و تهیه داربست های عصبی سلول زدایی شده از اعصاب محیطی گوسفند و ارزیابی ویژگی های بافت شناسی و خواص مکانیکی آن ها به منظور استفاده در ترمیم اعصاب محیطی انجام شده است.روش‎کار: اعصاب شبکه بازویی از لاشه گوسفندان نر تحت شرایط آسپتیک جدا و با استفاده از مواد شوینده طبق پروتکل سلول زدایی شد. فرایند سلول زدایی با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین، تری کروم ماسون و همچنین میکروسکوپ الکترونی ارزیابی شد. مقاومت ساختار ماتریکس خارج سلولی و خواص مکانیکی نیز توسط تست کششی بررسی گردید. همچنین میزان محتوای DNA اعصاب سلول زدایی شده و اعصاب کامل با استفاده از روش کیت و نانودراپ اندازه گیری شد.نتایج: ارزیابی های انجام شده نشان داد سلول ها از داربست های عصب به طور کامل حذف شدند و ماتریکس خارج سلولی به خوبی در داربست عصبی حفظ شده است. تست کشش نشان داد داربست های عصبی سلول زدایی شده خواص مکانیکی خود را به طور نسبی در مقایسه با اعصاب کنترل حفظ کردند. بررسی محتوای DNA داربست ها و اعصاب دست نخورده هم نشان داد محتوایDNA  اعصاب، پس از فرایند سلول زدایی به طور قابل توجهی کاهش یافته بود.نتیجه­گیری نهایی: پیوند عصب محیطی سلول زدایی شده را می توان با حفظ اجزای ماتریکس خارج سلولی تهیه کرد. این داربست های عصبی به طور بالقوه می توانند به عنوان جایگزینی برای کاندوئیت های هدایت عصب مصنوعی و اتوگرافت ها برای ترمیم اعصاب محیطی استفاده شوند.

کلیدواژه ها:

پیوند عصب ، سلول زدایی ، عصب محیطی ، ماتریکس خارج سلولی ، مهندسی بافت