بررسی اثر غلطت آنتی اکسیدان های مختلف بر کاهش قهوه ای شدن کالوس و تولید ذی توده آن در دو گونه از شیرین بیان Glycyrrhiza glabra و G. uralensis
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 47
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJRFP-27-1_010
تاریخ نمایه سازی: 29 شهریور 1403
چکیده مقاله:
DOR: ۹۸.۱۰۰۰/۱۷۳۵-۰۸۹۱.۱۳۹۸.۲۷.۱۳۱.۵۳.۱.۱۵۷۶.۱۱۵ ریشه ها و استولن های شیرین بیان یکی از مهمترین داروهای خام را در دنیا تشکیل می دهند و محتوای مقادیر زیادی از ماده موثر گلیسیریزین، که یک نوع تریترپنوئید ساپونین است، می باشند. کشت بافت و تولید کالوس در شیرین بیان پیش نیاز مطالعات بررسی متابولیت های ثانویه و ترانسفورماسیون سلولی در این گیاه می باشد. به منظور تاثیر آنتی اکسیدان ها در کاهش قهوهای شدن و رشد کالوس در دو گونه از شیرین بیان Glycyrrhiza glabra و G. uralensisاز اسید اسکوربیک و PVP (پلی ونیل پیرولیدین) در چهار سطح مختلف استفاده شد. همچنین به منظور تاثیر این آنتی اکسیدان ها در شاخص رشد کالوس، اقدام به کشت سوسپانسیون سلولی در هر دو گونه گردید. برای تولید کالوس از هیپوکوتیل گیاهچه های دو هفته ای و هورمون های NAA (نفتالین استیک اسید) به غلظت نیم میلی گرم در لیتر و BA (بنزیل آمین) به غلظت دو میلی گرم در لیتر به همراه تیمارهای آنتی اکسیدان های اسید اسکوربیک و PVP در غلظت های مختلف در قالب دو آزمایش فاکتوریل جداگانه بر پایه طرح کاملا تصادفی استفاده شد. نتایج نشان داد در واکشت های متوالی میزان ۱۲۰۰ میلی گرم در لیتر PVP در هر دو گونه، کمترین باززایی، نکروزه و بیشترین میزان کالوس را دارا بود. درحالی که در کشت سوسپانسیون سلولی با افزایش غلظت PVP شاخص رشد کالوس کاهش یافته و تیمار PVP با غلظت ۱۲۰۰ میلی گرم در لیتر در هر دو گونه کمترین شاخص رشد کالوس را داشت، که می تواند به دلیل جذب هورمون ها (NAA و BA) توسط هورمون PVP و کاهش غلظت هورمون در محیط باشد. تیمار اسید اسکوربیک به ترتیب با غلظت های ۸۰ و ۱۰۰ میلی گرم در لیتر در هر دو گونه بیشترین شاخص رشد کالوس را داشت و برای کشت سوسپانسیون سلولی توصیه گردید.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
M. Allahdou Allahdou
دانشجوی دکترای اصلاح نباتات-ژنتیک مولکولی، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران
M. Omidi
استاد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران
M.R. Bihamta
استاد، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران
A.R. Abbasi
دانشیار، گروه بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران
B.A. Fakheri
استاد، گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشگاه زابل، زابل
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
