ارزیابی اثر بازدارندگی دی اتیلن گلایکول بر روی خوردگی فولاد A۱۰۵ در محیط آب دریا و HCl

در این کار، کارآیی دی اتیلن گلایکول (DEG) به عنوان بازدارنده خوردگی بر روی فولاد کربنی A۱۰۵ در دو محیط HCl ۵ M و آب دریای خلیج فارس به کمک آزمون­ های الکتروشیمیایی و اندازه گیری های کاهش وزن بررسی شده است. نتایج نشان داد که DEG در محیط HCl ۵ M و آب دریا، به ترتیب با غلظت­ های ۵۰ و ppm ۱۵۰ بیشترین اثر بازدارندگی را دارد. نتایج اندازه گیری های کاهش وزن در توافق با آزمون های پلاریزاسیون الکتروشیمیایی بود. همچنین مشخص شد که DEG در محیط اسیدی به عنوان بازدارنده مختلط و در محیط آب دریا به عنوان بازدارنده آندی رفتار می ­کند. بررسی اثر دما بر عملکرد DEG نشان داد که با افزایش دما سرعت خوردگی فولاد در هر دو محیط افزایش می ­یابد اما در دمای °C ۲۵، DEG بیشترین اثر بازدارندگی را در آب دریا نشان می ­دهد. علاوه براین مشخص شد که فرآیند جذب DEG بر روی سطح فولاد در هر دو محیط از ایزوترم جذب لانگمویر پیروی می ­کند و فرآیند جذب بطور خودبخودی انجام می شود.

کلیدواژه ها:

خوردگی ، فولاد کربنی A۱۰۵ ، بازدارنده ، دی اتیلن گلایکول ، پلاریزاسیون الکتروشیمیایی ، اندازه گیری کاهش وزن