تاثیر تیپ شخصیت، جنسیت، سن، سابقه تدریس و مدرک تحصیلی بر سبک تدریس استادان آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان

امروزه اهمیت آگاهی از ویژگی های شخصیتی و مسائل روان شناختی در امر آموزش، به ویژه آموزش زبان کاملا مشخص شده است. نه­تنها آگاهی از تفاوت های فردی و خصوصیات شخصیتی زبان آموزان و متناسب سازی اقدامات آموزشی با تنوع نیازها و ترجیحات آن ها توسط مدرس باعث بهبود و ارتقای آموزش می شود؛ بلکه شناخت و تحلیل ویژگی های فردی خود مدرس به­منظور متناسب سازی روش تدریس با ترجیحات و نیازهای فراگیران، بسیار حائز اهمیت است.      هدف از پژوهش حاضر، عبارت است از بررسی رابطه تیپ شخصیت، جنسیت، مدرک تحصیلی، سن، سابقه تدریس استادان آموزش زبان فارسی با سبک تدریس آن ها. آزمودنی ها، ۴۵ مدرس از مراکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین و دانشگاه تبریز هستند. در پیشبرد پژوهش، از روش های ترکیبی کمی و کیفی و روش پیمایشی متکی بر پرسش­نامه های مایرز – بریگز و گراشا استفاده شد و تحلیل دستاوردهای پژوهش، با اتکا به روش های آماری و نرم افزار SPSS انجام شد.. یافته های پژوهش نشان می دهند که در بین استادان، سبک های تسهیل کننده و خبره، دارای بیشترین فراوانی است. همچنین زنان در مقایسه با مردان، بیشتر تمایل به سبک های تسهیل کننده دارند. علاوه بر این، بیشترین فراوانی در هر سطح مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد و دکتری، متعلق به سبک تسهیل کننده است و متغیرهای دوقطبی IE (درون گرا و برون گرا) در دو سبک فردی و تسهیل کننده معنی دارند. همچنین بین همه سبک های تدریس با سابقه تدریس اساتید، ارتباط وجود دارد و به­طور خاص در دو سبک خبره و آمرانه، این ارتباط معنی دار است

کلیدواژه ها:

آموزش زبان فارسی ، سبک تدریس ، تیپ شخصیت ، تیپ نمای شخصیتی مایرز– بریگز ، مایر و بریگز ، گراشا