حسن زیاری - استاد، گروه راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
احسان سبحانی فرد - دانشجوی دکتری، گروه راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
فریدون امیدی نسب - دانشیار، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران

بهبود مشخصات مقاومتی و نفوذ پذیری مخلوط های بتنی مورد استفاده در روسازی های بتنی به منظور افزایش عملکرد و دوام این روسازی ها از اهمیت بالایی برخوردار است. در این میان، استفاده از مواد نوین به جهت بهبود این خصوصیات در روسازی های بتنی اهمیت می یابد. مواد افزودنی دوده سیلیس و الیاف ماکرو پلی پروپیلن از انواع مواد نوین در صنعت روسازی هستند. تحقیق حاضر به ارزیابی اثر دوده سیلیس بر مشخصات مقاومتی و نفوذ پذیری روسازی های بتنی هوادار حاوی الیاف ماکرو پلی پروپیلن در مقادیر مصرف مختلف پرداخته است. در همین راستا، دوده سیلیس در مقادیر مصرف ۵ و ۷.۵ درصد و الیاف ماکرو پلی پروپیلن در مقادیر مصرف ۰.۹ و ۱.۸ کیلوگرم بر متر مکعب به مخلوط بتنی شاهد اضافه گردید. همچنین خصوصیات مقاومتی شامل مقاومت فشاری، کششی دو نیم شدن و خمشی و خصوصیات نفوذ پذیری شامل جذب آب و عمق نفوذ پذیری تحت فشار مخلوط های بتنی مطابق با روش های استاندارد ارزیابی شده است. نتایج حاکی از آن بود که دوده سیلیس باعث تغییر چشمگیر خصوصیات مقاومتی و نفوذ پذیری مخلوط های بتنی حاوی الیاف می گردد. با افزودن دوده سیلیس، مقاومت فشاری، کششی دو نیم شدن و خمشی بتن به ترتیب حداکثر تا میزان ۴۴، ۵۴ و ۲۷ درصد افزایش یافت. همچنین دوده سیلیس باعث کاهش میزان جذب آب و عمق نفوذ پذیری حداکثر تا میزان ۱۲ و ۴۸ درصد گردید. میزان مصرف دوده سیلیس نیز تاثیر چشمگیری بر تغییر رفتار مقاومتی و نفوذ پذیری روسازی بتنی داشت. مشاهده گردید در بین خصوصیات مقاومتی، دوده سیلیس بیشترین تاثیر را بر مقاومت کششی دو نیم شدن و در بین خصوصیات نفوذ پذیری آن، بیشترین تاثیر را بر عمق نفوذ پذیری بتن داشته است. بعلاوه تغییر مقاومت فشاری بیشتر از مقاومت خمشی روسازی بتنی شده است.

الیاف ماکرو پلی پروپیلن, خصوصیات مقاومتی, دوده سیلیس, روسازی بتنی هوادار, نفوذ پذیری