پیش بینی خودنظم دهی تحصیلی بر اساس باورهای هوشی و ذهن آگاهی دانش‎آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان آباده

مقدمه و هدف: شناسایی عواملی که در فرایند یادگیری نقش و بر عملکرد دانش‎آموزان تاثیر زیادی دارند امروزه به عنوان یکی از محورهای اساسی تعلیم و تربیت و از بحث های جالب و مورد علاقه بسیاری از معلمان و روانشناسان است. یکی از این عوامل خودنظم دهی تحصیلی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی خودنظم دهی تحصیلی براساس باورهای هوشی و ذهن آگاهی دانش‎آموزان مقطع متوسطه شهر آباده انجام شد. روش شناسی پژوهش: نوع پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان آباده (۲۸۵۰ نفر) بودند که مطابق جدول مورگان ۳۰۰ دانش‎آموز به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. آزمودنی ها، پرسشنامه خودنظم دهی تحصیلی (کانل و ریانل، ۱۹۸۷)، باورهای هوشی (عبدالفتاح و یتس، ۲۰۰۶) و مهارت های ذهن آگاهی (بایر و همکاران، ۲۰۰۶) را تکمیل نمودند. از نرم افزار SPSS و روش های آماری توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار و همبستگی پیرسون و استنباطی شامل رگرسیون چند متغیری به روش اینتر جهت تحلیل داده ها استفاده شد. یافته­ ها: نتایج یافته ها حاکی از رابطه معنادار و مثبت بین خودنظم دهی تحصیلی با باورهای هوشی افزایشی و ذهن آگاهی و رابطه منفی و معنادار بین خودنظم دهی تحصیلی با باورهای هوشی ذاتی بود. بحث و نتیجه­ گیری: باورهای هوشی و ذهن آگاهی قادر به تبیین سهمی از واریانس خودنظم دهی تحصیلی بودند. این بررسی روابط موجود بین متغیرها را روشن می کند و این تبیین موجب گسترش فهم ما و یافتن راه هایی برای بهبود خودنظم دهی تحصیلی دانش‎آموزان خواهد شد.

کلیدواژه ها:

خودنظم دهی تحصیلی ، باورهای هوشی ذاتی ، ذهن آگاهی