صرف رابطه ای و تحلیل پدیده هایی ایستا از واژه سازی زبان فارسی

صرف رابطه­ای رویکردی جدید به صرف در امتداد صرف ساختی است. . صرف رابطه­ای نشان می­دهد که روابط بین گره های واژگانی به رابطه وراثت محدود نمی­شود و توجیه برخی پدیده­های صرفی در گرو قایل شدن به انواع دیگر روابط در شبکه واژگانی است. این رویکرد علاوه بر نقش زایا در روابط وراثتی  بین طرحواره­ها و عناصر واژگانی تحت تسلط آنها، به روابط غیرزایا و اصطلاحا نقش رابطه­ای برای طرحواره­ها نیز قائل می­شود. برای صورت­بندی انواع روابط در شبکه  واژگانی، صرف رابطه­ای از نظامی نشانه­ای بهره می­برد که برگرفته از دستور موازی است. در نوشته حاضر به چهار نوع پدیده چالش­برانگیز واژه­سازی زبان فارسی می­پردازیم که توجیه آنها در گرو قایل شدن به روابط غیروراثتی است. این پدیده­ها عبارتند از: واژه­های دارای وند­های کرنبری، واژه­های دارای پایه­های کرنبری، طرحواره­های غیر زایا، و نهایتا طرحواره­های خواهر. در تحلیل این پدیده­ها، نشان داده می­شود که روابطی فراتر از رابطه زایای بین طرحواره­ها با عناصر تحت تسلط آنها نقش اساسی ایفا می­کنند. روابط توصیف شده در این پدیده­ها عامل انگیختگی نسبی واژه­های حاصل از آنها شده است. صرف رابطه­ای، با گسترش دامنه برقراری روابط در میان گره­های شبکه واژگانی، چهارچوبی را به دست داده است که می­توان به کمک آن توصیف و تحلیل مناسبی برای این نوع پدیده­های چالش­برانگیز به دست داد.

کلیدواژه ها:

صرف رابطه ای ، صرف ساختی ، وندهای کرنبری ، پایه های کرنبری ، طرحواره های خواهر