«مر» مخفف مگر/ ویژگی سبکی

یکی از معماهایی که در لغت نامه ها و کتاب های سبک شناسی همواره مطرح شده، استفاده از واژه «مر» در متون کهن است. این واژه در لغت نامه ها به گونه ای آمده که در ارتباط با معنای قطعی آن اظهار بی اطلاعی شده است و تنها با توجه به شواهد و قرائن، به دنبال یافتن حدود معنایی آن شده اند. با بررسی لغت نامه ها، معنای استواری برای آن پیدا نشد. در کتاب سبک شناسی بهار هم اطلاعی متقن در باره این واژه داده نشده و به حدود معنایی و حدس و گمان پرداخته است. این جستار با رعایت احتیاط پژوهشی بر آن است که «مر» در تمامی مواضع، می تواند مخفف «مگر» باشد. چنان که «ار»، مخفف «اگر» است. این «مر»(مخفف مگر) هنوز هم در گویش های محلی امروز کاررفت دارد. در فرهنگ های کردی، لکی، لری، بختیاری، «مر» را مخفف «مگر» دانسته اند. دیگر این که «مگر» در متون کهن در معانی مختلفی چون: تاکید، شک، پرسش، استثنا، حصر و .. به کار رفته است. درست «مر» هم در این معانی کاررفت داشته است. پژوهش حاضر بر مبنای شاهدمثال های مختلف در پی اثبات این امر برآمده است.

کلیدواژه ها:

مر ، مگر ، خصیصه سبکی ، تاکید ، استثنا