ورزش هوازی: رویکردی برای تنظیم استرس اکسیداتیو در بافت قلب رت های دیابتی

هدف: دیابت تولید رادیکال های آزاد و عوامل التهابی را در بافت قلب افزایش می دهد. تمرین در بهبود بیماری های قلبی عروقی و فعالیت آنتی اکسیدانی و سطح استرس اکسیداتیو نقش دارد. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر تمرین هوازی برSOD ،GPX ،TAC  و MDA در بافت قلب رت های مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش شناسی: ۲۴ سر موش صحرایی نر نژاد (وزن ۲۰±۲۰۰ گرم) و (سن هشت هفته ) بصورت تصادفی به چهار گروه شامل: ۱) کنترل سالم، ۲) کنترل دیابتی، ۳) تمرین سالم و ۴) تمرین دیابتی تقسیم شدند. پروتکل تمرین دویدن روی تردمیل پنج روز در هفته با رعایت اصل اضافه بار در هفته اول با سرعت ۱۰-۵ متر در دقیقه به مدت ۱۵-۱۰ دقیقه و در هفته هشتم با سرعت ۲۴-۱۸ متر در دقیقه به مدت ۶۰ دقیقه به دست آمد. سطوحSOD ،GPX ،TAC  و MDA در بافت قلب اندازه گیری شد. از آزمون های آماری واریانس یک­راهه و تعقیبی توکی در سطح معنی­داری ۰.۰۵ P< استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که هشت هفته دیابت باعث کاهش معنی داری در سطوح SOD، GPX و TAC و افزایش سطح گلوکز و MDA (۰۰۱/۰=P) گردید. همچنین در هر دو گروه تمرین سالم (۰۰۱/۰=P) و تمرین دیابت (۰۵/۰P<) نسبت به کنترل دیابت، به طور معنی داری افزایش در سطوح SOD، GPX و TAC و کاهش سطح گلوکز و MDA مشاهده شد. نتیجه گیری: تمرین هوازی می تواند سطح گلوکز و MDA را در بافت قلب موش های دیابتی کاهش و فعالیت های SOD، GPX و TAC را افزایش دهد. علاوه بر این، تمرین هوازی ممکن است به عنوان یک ابزار مفید برای کاهش استرس اکسیداتیو در دیابت در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

تمرین هوازی ، دیابت نوع دو ، استرس اکسیداتیو ، سیستم دفاع آنتی اکسیدانی