حق فسخ قرارداد در قانون مدنی ایران و تجارت بین الملل
- سال انتشار: 1403
- محل انتشار: اولین کنفرانس بین المللی حقوق، علوم سیاسی، سیاست اسلامی و فقه اسلامی
- کد COI اختصاصی: LPPJ01_1324
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 260
نویسندگان
چکیده
فسخ در لغت به معنای نقض ، زایل گردانیدن آمده است . فسخ یا انحلال ارادی قرارداد از حیث جایگاه حقوقی جزو اسباب سقوط تعهدات و قراردادها قرار می گیرد. گسترش روابط بین کشورها باعث افزایش معاملات بین المللی شده و از آنجا که هرگونه معامله ای نیاز به قواعد حقوقی مخصوص به خود را دارد قواعد هم از حیث کمی هم محتوایی دچار تحول شده اند اما برخی قوانین بدون تغییر وارد عرصه بین المللی و گاهی نیز قواعد مزبور برای تطبیق با نیازهای تجارت بین الملل با اعمال تغییراتی در اسناد مربوطه مورد توافق کشورها قرار گرفته است . از جمله این قواعد، قاعده »وجود خیار فسخ به دلیل پیش بینی نقض قرارداد« است که در ماده ۷۲ کنوانسیون بیع بین المللی کالا مورد اشاره قرار گرفته است . عدم اجرای قوانین در موعد مقرر باعث نقض قرارداد می شود و همچنین ضمانت اجراهایی جهت تامین منافع زیاندیده است ، اما سوال اینجاست که نقض قرارداد دارای ضمانت اجرایی است ؟ در این تحقیق ابتدا به تعریفی از فسخ و انواع آن در قراردادها پرداخته و عنوان خواهیم کرد اعمال حق فسخ به عنوان ضمانت اجرای نقض واقعی و پیش بینی قرارداد در حقوق ایران و اسناد بین المللی چگونه است .کلیدواژه ها
فسخ ، نقض واقعی قراداد، ضمانت اجرای قراداداطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.