اباست پورمحمد - عضو هیات علمی دانشگاه
سیدرسول موسوی شجری - پژوهشگر دوره دکتری

باپیشرفت جوامع و حقوق و منافع شخصی، موجب تزاحم حقوق اشخاص با یکدیگر از لوازم وجود روابط اجتماعی – حقوقی، است و یکی ازنتایج آن - خصوصا در عصر ما که روابط حقوقی بیش از پیش گسترده و پیچیده تر شده - عبارت است از تداخل دعاوی و تعدد اطرافآنها.پیداست که باید در مقررات مربوط به آیین دادرسی به این واقعیت توجه شود و پیشبینی های لازم برای احقاق حقوق همه اطرافی کهممکن است در موضوع یا در دعوای واحد مدعی حقی باشند به عمل آید. آیین دادرسی باید دعاوی مختلف الاطراف را مقرر و مشخص ودر جایی که دعوایی بین دو طرف مطرح است راه را برای ورود و دخالت شخص یا اشخاص ثالثی که خود را در آن دعوی محق یا ذی نفعمیدانند یا یکی از اطراف دعوی نفع خود را در وارد ساختن ثالث در دعوی میداند باز و زمینه را برای استماع همه ادعاهای مرتبط و رسیدگیبه دلایل ابرازی توسط مدعیان ثانوی یا طاری و یا علیه خواندگان طاری و افزوده شده بر مدعی علیه اصلی فراهم آورد. در قانون آییندادرسی این مساله تحت عنوان ورود ثالث جلب ثالث، و نیز اعتراض ثالث مطرح شده است. همه این عناوین ناظر بر دخالت و ورود طاری)ثانوی شخص ثالث در دادرسی بعد از طرح یک دعوای اصلی میباشد. پیش از بررسی مساله در ،قانون جا دارد نخست به نحوه طرح آن درفقه که منبع قانونگذاری امروز ماست اشاره شود. آن گاه به مفهوم ثالث در آیین دادرسی مدنی می پردازیم و سرانجام با اسلامی مداخلهشخص نگاهی به اشکال مداخله ثالث این مقال پایان می پذیرد.

ورودثالث ؛ دعاوی طاری ؛ اصلی ؛ تبعی