بررسی اهلیت در قراردادها و مقایسه آن در قانون مدنی و فقه امامیه
- سال انتشار: 1403
- محل انتشار: اولین کنفرانس بین المللی حقوق، علوم سیاسی، سیاست اسلامی و فقه اسلامی
- کد COI اختصاصی: LPPJ01_0427
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 408
نویسندگان
کارشناسی ارشد، حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان، زنجان، ایران
چکیده
اهلیت یکی از مهمترین مباحث حقوقی است که آثار فراوانی از آن منعبث می گردد. هنگامی که طفل زنده متولد می شود، قانونگذار از همان زمان برای او شخصیت حقوقی قائل می گردد و از این لحظه است که شخص به صورت بالقوه می تواند طرف حق و تکلیف قرار گیرد. هر شخصی برای بهره مندی از حقوق و تکالیفی که قانونگذار برای اشخاص مقرر نموده است باید علاوه بر شایستگی دارا شدن این حقوق و تکالیف که اصطلاحا به آن اهلیت تتمع گفته می شود، باید قابلیت اعمال و اجرای این حقوق را نیز داشته باشد. لازم به ذکر است که به دارا شدن قابلیت اعمال و اجرای حق در اصطلاح حقوقی اهلیت استیفاء نامیده می شود. بنابراین می توان گفت اهلیت عبارت است از شایستگی و صلاحیتی که به یک شخص داده می شود تا بتواند صاحب حق گشته و آنها را اعمال کند. با توجه به توضیحات و تعاریف ارائه شده انواع اهلیت عبارتند از:الف : اهلیت تمتع ب: اهلیت استیفاء. قانونگذار ایران نیز در ماده ۲۱۰ قانون مدنی به بحث اهلیت اشاره نموده و آنرا جزء شروط لازمه انعقاد قرارداد به حساب آورده و اثر فقدان اهلیت را بطلان معامله بیان داشته است . فقها نیز به اهلیت تحت عنوان صلاحیت انجام اعمال پرداخته و آن را شرط هر عمل فرض نموده اند. حقوقدانان عرب نیز اهمیت را به اهلیت الوجوب و اهلیت الاداء تقسیم نموده اند. نکته حائز اهمیت اینکه قانونگذار بحث اهلیت را از کتب و نظرات معتبر فقهی اقتباس کرده و نظر مستقلی را در این زمینه ارائه ننموده است .کلیدواژه ها
اهلیت ، اهلیت تمتع ، اهلیت استیفاء، اهلیت در قراردادهامقالات مرتبط جدید
- واکاوی مبانی مدیریت اسلام بنیان در علوم انسانی با تاکید بر دیدگاه علامه طباطبائی
- تحلیل انتقادی مبانی نظریه منفعت شخصی آدام اسمیت بر اساس دیدگاه «توسعه ذات» علامه طباطبائی
- ملاک قرآن بنیان انگاری یک قاعده حقوقی؛ با تاکید بر جرم انگاری محاربه به قصد افساد فی الارض از منظر علامه طباطبائی
- چارچوب مفهومی زبان سیاسی پیامبران در تفسیر المیزان
- مسائل علوم انسانی قرآن بنیان با تاکید بر خداشناسی از دیدگاه علامه طباطبائی
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.