حریم خصوصی افراد در نظام حقوقی ایران

حریم خصوصی ، قلمرو و محدوده ای از اعمال و ویژگی های هر شخص است که برای عموم آشکار نیست و در وهله نخست به فرد معینی اختصاص دارد و وی نیز تمایل به افشای آن ندارد. اشخاص هیچ گونه ورود و نظارتدیگران بر این فضا را برنمی تابند و نسبت به ورود غیر واکنش نشان می دهند . این مفهوم تاکنون در حقوق ایران به صورت مستقل بحث نشده است . قانونگذار ایرانی نیز با عنایت به بی سابقه بودن این موضوع در حقوق ایران، به صورت ناقصی تنها به شناسایی برخی مصادیق این حق پرداخته است . به حریمخصوصی فیزیکی به عنوان یکی از ابتدایی ترین مصادیق حق بر حریم خصوصی به صورت پراکنده ای در قو انین مختلف اشاره شده است .در این مقاله ابتدا حریم خصوصی تبیین ، و سپس حریم خصوصی در ایران بررسی قرار می گیرد و در نهایت با ارائه مباحثی به نتیجه گیری می انجامد. سوال اصلی پژوهش مقایسه حریم خصوصی ایران است روش: این تحقیق توصیفی - تحلیلی است و روش جمع آوری اطلاعات از نوع کتابخانهای و میدانی است که از منابع مختلف گرد آوری و سپس به تحلیل آنها پرداخته شده است یافته ها: نتیجه حاصله این که در حقوق ایران حریم خصوصی شهروندان از تعرض مصون مانده است .

کلیدواژه ها:

حریم خصوصی ، قانون اساسی ، حقوق ایران.