مشاهده ی اثر عصاره ی اتانولی گیاه اسپند برجلوگیری از دژنراسیون والرین در موش های ویستار

مقدمه: گیاه اسپند در ایران کاملا شناخته شده است. تحقیقات زیادی در مورد اثرات ضد میکروبی، ضد توموری و پاداکسندگی آن صورت گرفته است، اما در مورد اثرات پاد اکسندگی آن در جلوگیری از دژنراسیون والرین پژوهشی صورت نگرفته است. در این پژوهش به اثر پاداکسندگی گیاه اسپند بر جلوگیری از دژنراسیون والرین در موش پرداخته شده است. روش تحقیق: در این پژوهش، از ۳۰ عدد موش نر نژاد ویستار به وزن ۲۰۰-۱۵۰ گرم استفاده شد. به صورت تصادفی موش ها در پنج گروه ۶ تایی شامل: گروه کنترل گروه کمپرسیون و ۳ گروه کمپرسیون+تزریق عصاره اتانولی گیاه با غلظت های ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰mg/kg ( داخل صفاقی، هفته ای یکبار، ۵ نوبت) تقسیم شدند. برای کمپرسیون از عصب سیاتیک که قطورترین عصب سیستم عصبی محیطی است استفاده شد، بدین منظور با پنس خون بند (قفل درجه ۲) عصب به مدت ۶۰ ثانیه تحت کمپرس قرار گرفت. پس از گذشت ۳۵ روز، بافت نخاعی با روش پرفیوژن تثبیت و از قطعات L۴-L۵ و S۳- S۱ نخاع نمونه برداری صورت گرفت. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش ۱۶ )و با کمک آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تعقیبی Tukeyدر سطح معنی داری ۰/۰۵>P انجام شد. بحث و نتیجه گیری: دانسیته ی نورونی در شاخ شکمی (مخصوص اعصاب حرکتی) نخاع، در گروه کمپرسیون نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت. (۰/۰۰۱>P). در گروه های دریافت کننده عصاره الکلی گیاه، دانسیته ی نورونی به طور معنی داری افزایش یافت (۰/۰۱>P). و بیشترین میزان دانسیته ی نورونی در غلظت ۱۰۰mg/kg مشاهده گردید. عصاره اتانولی گیاه اسپند با داشتن ترکیباتی با خواص پاد اکسندگی و ضد التهابی توانستاز دژنراسیون نورون های شاخ شکمی نخاع پس از تحت کمپرس قرار دادن عصب سیاتیک، محافظت کند.

کلیدواژه ها:

دژنراسیون عصبی ، اسپند ، عصب سیاتیک