بررسی ارتباط حمایت سازمانی ادراک شده با پریشانی اخلاقی پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه

مقدمه: پریشانی اخلاقی یکی از معضلات رفتاری و پیچیده پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه است. عملکرد حرفه ای مطلوب پرستار، ضامن کیفیت خدمات درمانی ارائه شده به بیماران و عامل مهمی در تسریع روند درمان بیماران است. توسعه فضای حمایتی در سازمان ها می تواند پرستاران را به سوی بهبود پریشانی اخلاقی و سایر عوامل مرتبط سوق دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط حمایت سازمانی ادراک شده با پریشانی اخلاقی پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تحلیلی- مقطعی بود که در سه ماهه دوم سال ۱۴۰۲ انجام شد. حجم نمونه شامل ۷۰پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان نمازی شیراز بودند که به روش نمونه گیری آسان انتخاب و وارد مطالعه شدند. به منظور جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه پریشانی اخلاقی پرستاران همریک و پرسشنامه حمایت سازمانی ادراک شده آیزنبرگر استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری    SPSS نسخه ۲۳ تحلیل شدند. یافته ها: براساس نتایج حاصل از این پژوهش، میانگین سن پرستاران ۱۱ ± ۲/۲۹ سال بود.  نمرات حمایت سازمانی ادراک شده و پریشانی اخلاقی در پرستاران شرکت کننده در مطالعه به ترتیب ۸۲/۵ ± ۳۵/۲۰ و ۸/۳ ± ۲۰/۱۰ بود که حمایت سازمانی ادراک شده در سطح متوسط و پریشانی اخلاقی در سطح زیاد قرار داشت. بین دو متغیر حمایت سازمانی ادراک شده و پریشانی اخلاقی پرستاران ارتباط منفی (معکوس) و معنی دار وجود داشت (۰۵/۰ >P و ۶۸۹/۰ – r =). نتیجه گیری: یافته ها نشان دادند که بین حمایت سازمانی ادراک شده و پریشانی اخلاقی پرستاران همبستگی معناداری وجود دارد. بنابراین توصیه می شود مدیران و تصمیم سازان حوزه سلامت با افزایش حمایت های سازمانی در جهت کاهش پریشانی اخلاقی پرستاران گام بردارند.

کلیدواژه ها:

Organizational Support ، Moral Distress ، Nurses ، Intensive Care Units ، پریشانی اخلاقی ، حمایت سازمانی ، بخش مراقبت های ویژه ، پرستار