تاثیر تمرینات پیلاتس با و بدون آنتی اکسیدان بر درد، ناتوانی و استقامت عضلات خم کننده و گشاد کننده دختران دانش آموز مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرین پیلاتس با و بدون مصرف آنتی اکسیدان بر درد، ضعف و استقامت عضلات فلکسور و اکستانسور دختران دانش آموز مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود. نمونه آماری پژوهششامل ۳۰ دختر مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود که به طور هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه پیلاتس بدون آنتی اکسیدان، پیلاتس با آنتی اکسیدان و کنترل (۱۰نفر در هر گروه) قرار گرفتند. گروه های مداخله در یک دوره ۸ هفته ای شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند و فعالیت های معمول خود را انجام دادند. پروتکل تمرینی پیلاتس شامل شش مولفه گرم کردن، تقویت عضلات شکم، کنترل و تحریک پذیری ستون فقرات، تثبیت جانبی، تثبیت شانه و تقویت پشت و همچنین تثبیت لگن و استقامت ران بود. مصرف آنتی اکسیدان به صورت مصرف روزانه یک کپسول چند روزه با دوز ۱۰۰۰ میکروگرم بود. قبل و بعد از مداخله، سطح درد (پرسشنامه استاندارد درد کبک)، ناتوانی (پرسشنامه ناتوانی Oswestry) و استقامت عضلات فلکسور (آزمون دراز و نشست) و اکستانسور تنه (آزمون سورنسون) اندازه گیری شد. هر دو گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل باعث کاهش معنی دار درد و ناتوانی و افزایش معنی داری در استقامت عضلات خم کننده و بازکننده تنه شدند (P=۰/۰۰۱). این تغییرات در گروه تمرین پیلاتس با مصرف چند روزه به طور معنی داری بیشتر بود (۰/۰۵>P). احتمالا، پیلاتس با افزایش استقامت عضلات تنه، درد و ناتوانی عملکردی را در معلمان مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی بهبود می بخشد. برای تاثیر بیشتر بهتر است در کنار ورزش از مکمل آنتی اکسیدانی (چند روزه) استفاده کنید.

کلیدواژه ها:

کمردرد ، پیلاتس ، ناتوانی ، استقامت عضلات تنه ، دختران دانش آموز