تاثیر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره آبی سیر بر نشانگرهای بیوژنز میتوکندری قلبی در موش های صحرایی دیابتی

زمینه و هدف: تمرینات ورزشی باعث سازگاری­هایی از جمله افزایش ظرفیت آنتی­اکسیدان، اندازه میتوکندری و بهبود سیگنالینگ انسولین می شود. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره آبی سیر بر نشانگرهای بیوژنز میتوکندری قلبی در موش های صحرایی دیابتی بود. روش ها: در این مطالعه تجربی، ۴۰ موش صحرایی نر نژاد ویستار (سن ۵ هفته و وزن ۲/۱۵±۱/۱۶۲ گرم) از انستیتو پاستور تهیه شد. ۸ موش در گروه کنترل سالم (CN) قرار گرفتند. ۳۲ موش با تزریق داخل صفاقی تک­دوز استرپتوزوتوسین (mg/kg ۶۰) دیابتی شد و به­طور تصادفی به ۴ گروه دیابت (DM)، دیابت+تمرین (TDM)، دیابت+سیر (GDM) و دیابت+تمرین+سیر (TGDM) تقسیم شدند. گروه های تمرین به مدت ۸ هفته، برنامه تمرین هوازی را روی نوارگردان انجام دادند. همچنین روزانه به ازای هر صد گرم وزن بدن، یک میلی لیتر (۴/۰ گرم به ازای ۱۰۰ گرم وزن بدن) عصاره سیر گاواژ شد. تغییرات بیان ژن PGC-۱α و Nrf۲ در بافت قلب اندازه­گیری شدند. یافته ها: القای دیابت باعث کاهش معنی داری در بیان ژن  PGC-۱α (۰۰۰۱/۰P=) و Nrf۲ (۰۰۰۱/۰P=) نسبت به گروه کنترل شد. بیان PGC-۱α و Nrf۲ در گروه های TDM (به­ترتیب ۰۳۸/۰P= و ۰۳۱/۰P=) و GDM (به­ترتیب ۰۳۶/۰P= و ۰۲۵/۰P=) نسبت به DM افزایش معنی داری داشت. مداخله ترکیبی تمرین با مکمل سیر نسبت به اثر هر مداخله به تنهایی بر PGC-۱α و Nrf۲ معنی داری نشد (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: مکمل سیر و فعالیت ورزشی احتمالا از طریق تنظیم افزایشی مسیر PGC-۱α و Nrf۲ می تواند آسیب قلبی ناشی از استرپتوزوتوسین را مهار کند. با این حال انجام مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری است.

کلیدواژه ها:

Aerobic exercise ، Garlic ، PGC-۱α ، Nrf۲ ، Diabetes ، تمرین هوازی ، سیر ، PGC-۱α ، Nrf۲ ، دیابت