تاثیر روش های خاک ورزی حفاظتی در مقایسه با خاک ورزی مرسوم بر ظرفیت نگهداری آب و مقدار ماده آلی خاک (مطالعه موردی: یزد)

این پژوهش به منظور مقایسه روش های خاک ورزی حفاظتی در مقایسه با خاک ورزی مرسوم بر مقدار نگهداری رطوبت، ماده آلی و چگالی ظاهری خاک انجام یافت. آزمایش ها بر روی بسترهای بلند دائمی، بی خاک ورزی با دستگاه های SFOGGIA و Jab Planter، در یک تناوب گندم-کلزا-ذرت، طی سال های زراعی ۹۹-۱۳۹۷، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار انجام شد. از ارقام برزگر، نپتون و هیبرید SC۷۰۴ به ترتیب برای گندم، کلزا و ذرت استفاده گردید. خصوصیات مورد بررسی شامل سطوح رطوبتی خاک، چگالی ظاهری و مقدار ماده آلی خاک بود. نتایج نشان داد که متوسط میزان ماده آلی خاک از ۲۳/۰ درصد در ابتدای آزمایش به ۵۳/۰، ۶۷/۰ و ۴۸/۰ درصد در پایان آزمایش به ترتیب در تیمارهای کاشت بر روی بسترهای بلند دائمی (PRB) و بی خاک ورزی با دستگاه های SFOGGIA (NT) و Jab Planter (JP) افزایش یافت. میزان ماده آلی خاک در خاک ورزی مرسوم در پایان آزمایش ۴۹/۰ درصد بود. بیشترین مقدار آب قابل دسترس بترتیب در تیمارهای PRB (۲۰۷/۰ درصد)، CT (۱۹۳/۰ درصد) و JP (۱۶۳/۰) مشاهده گردید. کمترین مقدار این پارامتر نیز در تیمار NT (۱۴۳/۰ درصد) مشاهده شد. کمترین مقدار میانگین جرم مخصوص ظاهری خاک در تیمار CT (۴۷/۱ گرم بر سانتی متر مکعب) و بیشترین مقدار آن در تیمار NT (۶۰/۱ گرم بر سانتی متر مکعب) مشاهده شد. کاربرد روش های خاک ورزی حفاظتی و حفظ بقایا در مزرعه می تواند به بهبود ماده آلی خاک کمک نماید. میانگین جرم مخصوص ظاهری، ظرفیت نگهداری آب خاک به شدت متاثر از اعمال روش های مختلف خاک ورزی می باشد.

کلیدواژه ها:

بدون خاکورزی ، چگالی ظاهری خاک ، ظرفیت نگهداری آب ، کشاورزی حفاظتی ، مواد آلی