محمدشهاب اعظم پور - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه ازاد اسلامی واحد بافت
مرتضی بابایی ساخمرس - استادیار دانشگاه ازاد اسلامی واحد بافت (نویسنده مسئول )

مقاله حاضر به بررسی تطبیقی سوگند در اثبات و رد دعاوی در فقه و حقوق جمهوری اسلامی ایران می پردازد سوال اصلی که محقق به دنبال پاسخگویی به ان میباشد این است سوگند در اثبات و رد دعاوی در فقه و حقوق جمهوری ا سلامی ایران چگونه می باشد؟ ؟ در راستای این سوال فرضیه ای به این صورت تدوین گشت: به نظر میرسد سوگند در اثبات و رد دعاوی در فقه و حقوق جمهوری اسلامی ایران دارای شاخصه ها و ویژگی هایی می باشد با توجه به روش توصیفی تحلیلی. نتایج حاصله این بوده است: سوگند ، اعلام اراده تشریفاتی است که به نام خداوند متعال انجام میشود و اعلام کننده تنها شاهد راستگویی خود را خداوند قرار میدهد و بدین وسیله ، خود را در معرض مکافات قسم دروغ قرار میدهد و در واقع اثر نامتعارف این اعلام در دادرسی منوط به درجه ایمان گوینده به عالم غیب و عدل خداوند است پس باید بپذیریم که سوگند به خدا بایستی ویژه خداپرستان باشد و دیگران باید به آنچه که مقدس می شمرند قسم یاد کنند و گرنه حکمت سوگند در التزام به گفتار صدق و اجرای وعده های آینده از بین می رود .