محسن صیدالی - استادیار گروه جغرافیا و گردشگری،دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران

توسعه شهرنشینی توام با افزایش نسبت شهرنشینان به روستانشینان، زمینه ساز تغییر و تحولات شگرفی در نظامهای سکونتگاهی و زیست انسانی در جهان گردیده است . شهری شدن جهان و جهانی شدن شهر، اندیشه انسان قرن بیست و یکم را بیش از پیش به روزهای فراروی حیات انسان و کرهزمین و آینده شهر در پرتو ضرورتها و الزامات فناوری و هوشمندسازی به خود مشغول ساخته است . این پژوهش که از نوع پژوهش ، مروری است از لحاظ ماهیت توسعه ایف از نظر روش گردآوری اطلاعات مروری-اسنادی(کتابخانه ای) و از نظر روش تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از روشهای توصیفی و تحلیلی بهره گرفته است . در این پژوهش که با هدف شناخت مهم ترین زمینه ها و بسترهای شکل دهنده سیمای آتیه شهرها در جهان و ایران به انجام رسیده است ، ضمن پرداختن به این امر که فناوری و هوشمندسازی چه اثراتی بر شکل و ماهیت زیست انسان شهری خواهند داشت ، دوگانگی پذیرشویا عدم پذیرش سرعت این دو پیشران آینده شهرهای آینده در فردا را نیز بررسی می نماید. در مجموع می توان اهم نتایج این پژوهش را تفاوتهای معنادار رویکردهای برنامه ریزی توسعه پایدار شهری، الزامات جدید شهرسازی با لحاظ تحولات جمعیتی ، معیشتی و بروز نیازهای نوین شهرنشینان، توجه به حفاظت از محیط زیست شهری، جانمایی های متفاوت مراکز خدمات بر پایه وقت وزمان، آمایش شهری نوین و حفاظت از محیط زیست شهری، پیشرانهای جدید توسعه شهری آینده خواهند بود. بدیهی است ، اندیشه متحیر انسان در فراسوی توسعه شهری آینده، از رهگذر شناخت عمیق فلسفی ، ماهیتی و فناوریهای هوشمند اطلاعات و ارتباطات، دانش محوری و بر بستر برساخت های مکانی -فضایی فرامدرن برآمده از نظامهای نوین اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به مدیریت شهری خواهد نگریست .

روزآینده، شهرآینده، فناوری، هوشمندسازی، جغرافیای انسانی .