علی امیرزاده خیرآباد

از دید اجتماعی آنچه بر پایه قرارداد، سنت، یا قانون، نمونه ای برای سرمشق به کار می رود و اجرای آن مورد پذیرش همه می شود استاندارد گفته می شود. از دید فنی، وضع قوانین و مقرارت برای تعیین کیفیت و مشخصات مطلوب یک کالا یا خدمات را استاندارد می گویند. استاندارد یکی از ارکان مهم در توسعه ی تجارت، ارتباطات و تعاملات بین افراد، گروه ها، بنگاه ها و جوامع و بسترسازی رشد اقتصادی است. بدون وجود این بستر امکان توسعه ی بازار، ایجاد هم افزایی، استفاده از فناوریهای نوین و شاید به یک معنی زندگی در دنیای جدید فراهم نخواهد شد. استانداردها دارای چهار محور کاملا مجزا، یعنی «ماهیت محصولات»، «امور مدیریتی»، «ارزیابی و انطباق ها» و «مسئولیت های اجتماعی» هستند. همچنین داشتن نظم و معیار و تعیین اندازه و مهم تر از آن رعایت حدود و اندازه ها برای حفظ کیفیت زندگی اجتماعی و حتی زندگی شخصی بسیار ضروری و مفید است. در امور اجتماعی و اقتصادی و به ویژه امور صنعتی به این اندازه استاندارد می گویند. تحقق سیاست های اقتصاد از جمله استانداردسازی نیازمند هدفگذاری است. هدفگذاری از روشهای مختلف صورت میگیرد. یکی از این روشها استفاده از الگوها و نمونه های عینی زندگی است. از این رو در این تحقیق تلاش شده است تا مفهوم پردازی استاندارد با رعایت قواعد استاندارد به عنوان یک سبک زندگی با نگاهی به زندگی ائمه اطهار مورد بررسی قرار گیرد. در این مقاله با تفکیک نگرش علمی و مکتبی به مقوله ی استانداردسازی، به تحلیلی استنباطی از کار و فعالیت استاندارد به عنوان یک سبک زندگی پرداخته شده است و بر استاندارد به عنوان امری ارزش مدار و باجهتگیری ارزشی تاکید شده و تاثیر ایمان و نیت خالص را در کار استاندارد مورد تدقیق قرار داده است. سپس الگویی نظری برای استانداردسازی از منظر اسلام ارایه شده است. مبنای این الگو تقسیم استاندارد به صورت توحیدی و الحادی است. از این منظر کار صحیح و روش صحیح، همان عمل صالحی است که مبتنی بر نیت صحیح به عنوان تضایف دهندهی ایمان صالح به حیات طیبه منجر خواهد شد

استانداردسازی، سبک زندگی، حقوق شهروندی، کار