اعظم غیاثی ثانی

از مهمترین ویژگیهای انسان، تربیت پذیری منحصر به فرد اوست که در سایه تربیت صحیح میتواند از اسفل السافلین به اعلی علیین عروج کند. از آنجا که انسان موجودی ذو ابعاد است، لذا تربیت او نیز ساحات و ابعاد گوناگونی دارد. یکی از این ساحات، ساحت تربیت اجتماعی است که ابعاد گستردهای دارد که از مهمترین آنها بعد تربیت قانونی است. منظور از تربیت قانونی، تربیت متربی در جهت التزام او به قوانین الهی و بشری است؛ که نقش مهمی در برقراری نظم، امنیت و عدالت اجتماعی دارد. در این نوشتار که به روش توصیفی -تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به رشته تحریر درآمده، به تبیین اصولی میپردازد که در تربیت قانونی افراد و التزام آنان به مقررات نقش به سزایی دارد که البته این اصول نیز از ادله فقهی استخراج شده است. در پرتو علم به این اصول، میتوان علت بسیاری از قانونگریزیها را دریافت و به متربی در پرورش این ساحت تربیتی کمک رساند. همچنین در نهایت، حکم تکلیفی تربیت قانونی بر اساس ادله فقهی اجتهادی مستدلا بیان خواهد شد و نتیجه اینکه عدم اهتمام به تربیت قانونی، موجب پدید آمدن مفاسد زیادی خواهد شد و مصلحت ملزمه ای که در التزام به قوانین وجود دارد، حکم تکلیفی تربیت قانونی را از حد رجحان فراتر برده و میتوان با جرات قائل به وجوب اینساحت از تربیت شد.

تربیت، فقه تربیت، تربیت قانونی، قانون، حکم فقهی تربیت