تحلیل رویکردهای محیط زیستی از منظر زبان شناسی محیط زیستی(۱)

زبان شناسی محیط زیستی برآن است تا نشان دهد که زبان چگونه ارتباطی با شکل دهی، حفظ و یا تخریب روابط بین انسان ها، سایر گونه های زندگی و محیط زیست دارد. این پژوهش برآنست تا ضمن معرفی رویکردهای مطرح در زبان شناسی محیط زیستی به تحلیل نقش زبان در رسیدن به باسوادی اکولوژیکی، آموزش تفکر اکولوژیکی به کودکان و بزرگسالان بپردازد. در این پژوهش با روش مروری– توصیفی و با نگاهی انتقادی به تحلیل سه رویکرد مهم در این حیطه ی تحقیقاتی تلفیقی می پردازیم. سه رویکرد طبیعت شناسی زبان یا همان رویکرد موسوم به رویکرد هوگنی، رویکرد زبان شناسی- زیستی و بالاخره رویکرد گفتمان شناسی محیط زیستی یا رویکرد هالیدی مطرح می شوند. تحلیل این رویکردها نشان می دهد که زبان شناسی محیط زیستی بیش از یک نگرش استعاری درباره ی ارتباط زبانی است و همچنین فقط تحلیل متونی نمی باشد که مستقیما در مورد طبیعت می باشند بلکه در واقع زبان شناسی محیط زیستی، تحلیل محیط زیستی گفتمان را در بر می گیرد. نقش زبان شناسی محیط زیستی در تفکر اکولوژیکی کودکان مخصوصا در هویت بخشی به آنان به عنوان بزرگسالان حافظ محیط زیست حایز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

طبیعت شناسی زبان ، اکولوژی زبان ، بوم شناسی زبان ، زبان شناسی محیط زیستی