بررسی نقش میانجی بدبینی سازمانی در رابطه بین بی نزاکتی در محیط کار و سکوت سازمانی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی بدبینی سازمانی در رابطه بین بی نزاکتی در محیط کار و سکوت سازمانی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان دانشگاه های استان چهارمحال و بختیاری به تعداد ۲۲۵۵ نفر می باشد. با توجه به حجم هر منطقه با استفاده از فرمول کوکران ۶۶۰ نفر حجم نمونه انتخاب گردید و افراد نمونه با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم هر طبقه انتخاب شدند. برای گردآوری داده های مورد نیاز در این پژوهش از پرسشنامه های استاندارد استفاده گردید و روایی و پایایی آنها مورد آزمون قرار گرفت که از روایی و پایایی بالایی برخوردار بوده اند. جهت بررسی فرضیات پژوهش از روش بررسی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر به روش حداقل مربعات جزئی به کمک نرم افزار PLS- warp استفاده گردید. نتایج حاصل از تحلیل های انجام شده در پژوهش نشان داد که بی نزاکتی در محیط کار بر سکوت سازمانی تاثیر معنادار مثبت دارد که ضریب تاثیر آن ۷۷/۰ می باشد. با توجه به خروجی نرم افزار وارپ بی نزاکتی در محیط کار بر بدبینی سازمانی تاثیر معنادار مثبت دارد که ضریب تاثیر آن ۶۶/۰ می باشد و همچنین تاثیر بی نزاکتی در محیط کار بر سکوت سازمانی از طریق بدبینی سازمانی مثبت با ضریب تاثیر ۸۸/۰ می باشد.

کلیدواژه ها:

سکوت سازمانی