مروری بر روش های تجزیه بیولوژیکی آلودگی های پلاستیکی دریایی

تخلیه میلیون ها تن میکروپلاستیک و نانوپلاستیک در سال، تاثیرات مخربی بر گونه های دریایی می گذارد. بررسی مسئله ی سمیت میکروپلاستیک ها و نانوپلاستیک ها بر موجودات دریایی و تجزیه بیولوژیکی پلاستیک ها حائز اهمیت می باشد. توده های عظیمی از زباله ها در دریاها شناور بوده و به دلیل ماهیت پایدار پلاستیک ها، به راحتی قابل تجزیه نیستند و اثرات نامطلوب قابل توجهی بر محیط زیست و سلامت انسان دارند. هدف از این مطالعه، بررسی عوامل دخیل در تجزیه زیستی پلاستیک ها، اثرات میکروپلاستیک ها و نانوپلاستیک ها بر محیط زیست دریا می باشد. همچنین مراحل تجزیه زیستی پلاستیک ها توسط میکرواورگانیسم ها و راه حل های مختلف بیوتکنولوژی جهت کاهش مشکلات آلودگی میکروپلاستیک و نانوپلاستیک مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش بر پایه مطالعات کتابخانه ای و روش توصیفی-تحلیلی می باشد. نتایج بررسی نشان می دهد که جوامع میکروبی در مکان آلوده به پلاستیک، منجر به تشکیل بیوفیلم بر روی پلاستیک شده و آنزیم های مختلفی ترشح می کنند. این آنزیم ها می توانند پلیمرهای مصنوعی تخلیه شده به محیط های آبی را تجزیه نمایند. از جمله این آنزیم ها می توان به لاکاز، لیگنینولیتیک و اگزوپلی ساکارید اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

آلودگی پلاستیکی ، آنزیم ، بیوفیلم ، تجزیه زیستی ، نانوپلاستیک ها