برنامه ریزی کاربری اراضی با رویکرد توسعه پایدار شهر یاسوج(منطقه سروک)

امروزه با توجه به توسعه روزافزون شهرها و عدم تعادل در پراکنش کاربری ها، ساماندهی کاربری اراضی شهری از اهمیت بسیارزیادی برخوردار است. کاربری اراضی شهری و چگونگی توزیع فضایی - مکانی آنها یکی از مهمترین کارکردها به منظور استفادهبهینه از فضای شهری است. برنامه ریزی کاربری اراضی به عنوان قلب فرآیند برنامه ریزی شهری در توسعه پایدار نقش اساسیدارد، به گونه ای که در شهرسازی امروز جهان برنامه ریزی کاربری زمین از محورهای اساسی شهرسازی و یکی از اهرمهایتوسعه پایدار شهری به شمار می رود. هدف این پژوهش ارزیابی کمی کاربری اراضی سروک با رویکرد توسعه پایدار می باشد.برنامه ریزی کاربری اراضی شهری چگونگی نحوه استفاده توزیع ،حفاظت، سامان دهی مکانی فضایی فعالیت ها و عملکردهایشهری را بر اساس خواست و نیازهای جامعه شهری، بررسی می کند. با گسترش شهرنشینی و رشد برنامه ریزی شهری ومنطقه ای این مفهوم به صورتی وسیع تر در قالب طرح های آمایش سرزمین طرح ریزی کالبدی جامع ساختاری - راهبردی وتفصیلی، از جایگاه خاصی برخوردار گردید. نظریه های متعدد از جمله برنامه ای سامان دهی، کارکردگرایی، اصلاح گراییمدرنیسم پست ،مدرنیسم فرهنگ ،گرایی طبیعت گرایی فلسفه گرایی، فن گرایی، اختیار گرایی آمایش ،انسانی سلامت روان وتوسعه پایدار رویکردهای خاصی به برنامه ریزی کاربری اراضی شهری بخشیده است. روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی بااستفاده از رویکرد روشی سوات می باشد

کلیدواژه ها:

سروک ، برنامه ریزی کاربری اراضی ، برنامه ریزی ، توسعه پایدار