چالش های «دموکراسی» در کاوش های «هگل»

هگل، با بررسی «انقلاب فرانسه» و پیامدهای ناگوار آن، دموکراسی را گونه ای از زمام داری توده­ای می­دانست که نه تنها حقوق اساسی افراد و خصوصا «اقلیت­ها» پاس داشته نمی شود، بلکه آزادی نیز از طریق آن محقق نمی­شود و به همین دلیل نیز فاقد عقلانیت است. ازهمین­رو، او حق رای همگانی را نیز مردود می­شمارد. چراکه دموکراسی نقش نمایندگی در حیات سیاسی را تا حد امکان فرو می­کاهد و حتی تمایل به لغو آن دارد، لذا در چنین وضعیتی فرد نمی­تواند نماینده­ای داشته باشد و با استیلای رای همگانی، رای فرد آن قدر بی­اهمیت و ناچیز می­شود که بی­میلی و بی­علاقگی گسترش می­یابد و پیامد آن چیزی جز «جباریت اکثریت» نخواهد بود. درنتیجه، مردم نیز به تبع آن برای کسب منافع مادی و پی­جویی امیال و انگیزه­های آنی خویش رای خواهند داد. در این مقاله، دیدگاه نقادانه هگل به دموکراسی و چالش­های آن و راهکار وی برای شیوه زمام داری مطلوب مورد واکاوی قرار می­گیرد.

کلیدواژه ها:

Democracy ، Hegel ، freedom ، the tyranny of the majority ، French Revolution ، individual right ، دموکراسی ، هگل ، آزادی ، جباریت اکثریت ، انقلاب فرانسه ، حقوق فردی