فریبا میرفخرایی - کارشناسی،علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان مشهد
سمیرا قمی اویلی - کارشناسی،علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی تهران
نسرین آزادبری نژاد - کارشناسی ، آموزش ابتدایی، دانشگاه آزاد چالوس

این مقاله به بررسی ابزارهای دیجیتال برای ارائه تعاملی در کلاس درس می پردازد. این مطالعه از تجزیه و تحلیل جامع ادبیات استفاده می کند تا بینشی در مورد نقش ابزارهای دیجیتال در شکل دهی مجدد آموزش معاصر ارائه دهد. همچنین یک بررسی سیستماتیک از مقالات بررسی شده توسط همتایان منتشر شده در سال های اخیر، با تمرکز بر مطالعاتی که استفاده از ابزارهای دیجیتال برای ارائه های تعاملی در محیط های آموزشی را بررسی می کردند، انجام شد. تجزیه و تحلیل ها طرح های تحقیقاتی مختلفی از جمله رویکردهای تجربی، شبه تجربی و کیفی را در نظر گرفت. ترکیب یافته های تحقیق نشان می دهد که ابزارهای دیجیتال، زمانی که به طور موثر در کلاس درس ادغام شوند، به طور قابل توجهی مشارکت دانش آموز را افزایش داده و یادگیری فعال را ارتقا می دهند. معلمان بهبود مشارکت و انگیزه دانش آموزان را گزارش کردند، در حالی که دانش آموزان افزایش درک و حفظ مطالب درسی را نشان دادند. علاوه بر این، این ابزارها آموزش شخصی سازی شده را تسهیل می کنند، سبک های یادگیری متنوع را تطبیق می دهند و مهارت های تفکر انتقادی را تقویت می کنند. ابزارهای دیجیتال نقش تحول آفرینی در آموزش مدرن دارند و محیط های یادگیری پویا و دانش آموز محور را ممکن می سازند. این بررسی بر اهمیت توسعه حرفه ای مداوم برای معلمان تاکید می کند تا از پتانسیل کامل این ابزارها استفاده کنند. همانطور که آموزش در عصر دیجیتال تکامل می یابد، تحقیقات مداوم برای کشف فناوری های نوظهور و بهترین شیوه ها برای یکپارچه سازی مورد نیاز است.

ابزارهای دیجیتال، ارائه های تعاملی، مشارکت دانش آموز، یادگیری فعال، فناوری آموزشی.