سکینه پناهیان - دبیر بین المللی، دانشجوی دانشگاه پیام نور پارسآباد مغان

«نظام بین الملل» عبارت است از ساختار و ماهیت قدرت در سطح روابط بین الملل. در واقع به «قطب بندی های خاصی اطلاق می شود که به وسیله نظم خاص خود می تواند ساخت و ماهیت قدرت را شکل دهد. گوهر نظام بین الملل آنارشیک است. نظام بین الملل محیطی است که تمامی رفتارها، جهت گیری ها، نیت ها و خواسته های واحدهای سیاست های بین الملل از آن محیط تاثیر می گیرند.در نظام بین الملل، بازیگر اصلی دولت کشور است.به مطالعه اقدامات دولت ها، کنش ها و واکنش ها و به طور کلی به اعمال و رفتارهای متقابل دو یا چند واحد سیاسی «سیاست بین الملل» گفته می شود. سیاست بین الملل شامل مطالعه روابط متقابل نهادهای رسمی در صحنه بین الملل، مطالعه تعامل میان دولت ها و نیز موقعیتی که این تعامل را دربر می گیرد است. از نظر هابز ستیز و کشمکش میان دولت ها را سیاست بین الملل گویند. امروزه روابط بین المللی تجلی نوع سیاستی است که در آن، هویت ملی و قدرت نظامی بحث غالب است، ولی وجود آن اصالتا مورد معارضه نیست بلکه مسائل رفاهی شایع و رایج غالب نیست. واژه «بین الملل» نشان دهنده آن است که نوع مبادله در روابط بین الملل اصولا سیاسی است و واژه «ملی» معنای سیاسی دارد، نه معنای قومی. در اصول روابط بین الملل، روش های موجود و مفروض های بین الملل مورد مطالعه قرار می گیرد. نظام سیاسی نظامی است که به امور سیاسی و دولتی می پردازد؛ این نظام اغلب با نظام حقوقی، نظام اقتصادی، نظام فرهنگی و دیگر نظام های اجتماعی مقایسه می شود. البته این دیدگاه بسیار ساده ای از یک نظام بسیار پیچیده تر است که مقوله هایی از این قبیل در آن مطرح است که چه کسی باید در مصدر قدرت باشد، مسائل و امور مذهبی چگونه باید مدیریت شوند و دولت باید چه تاثیری بر مردم و اقتصاد داشته باشد.

نظام بین الملل، قدرت، روابط بین الملل، سیاست، امور سیاسی، دولت