کارآزمایی تصادفی کنترلی درمان شناختی رفتاری در مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره چهت بررسی پریشانی روانی در میان والدین کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم

در پژوهش حاضر به بررسی تاثیر درمان شناختی-رفتاری (CBT) در کاهش استرس روانی در نمونه ای از والدین و مراقبین کودکان با اختلال طیف اتیسم (ASD) در شهر اهواز، ایران می پردازد. تحقیقات با مشارکت ۹۷ والدین کودکان با ASD انجام شده و افراد به صورت تصادفی به دو گروه CBT (N = ۴۸) و لیست انتظار مقایسه (WLC) (N = ۴۹) تقسیم شدند. گروه CBT در طول ۱۲ هفته هر هفته در یک برنامه CBT به مدت ۱۲۰ دقیقه شرکت کردند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه جمعیت، پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس با ۲۱ سوال (DASS-۲۱) و مقیاس رضایت از درمان و مشاور تجدیدنظر شده (STTS-R) جمع آوری شدند. سه مجموعه داده در زمان ابتدایی، پس از آزمون و پیگیری جمع آوری شدند. آمار توصیفی، تحلیل تغییرات تکراری چند متغیره (MANOVA) و آمار t-test برای تحلیل داده ها استفاده شد. نمودارهای Raincloud نیز برای توضیح نتایج استفاده شدند. نتایج نشان داد که تمام ابعاد استرس روانی (علائم افسردگی DASS، اضطراب DASS و استرس DASS) به طور قابل توجهی در پس از مداخله CBT و ارزیابی پیگیری در گروه CBT نسبت به گروه WLC کاهش یافتند. تحلیل چند متغیره نشان داد که امتیاز کلی استرس روانی به مداخله CBT واکنش نشان می دهد. ما به نتیجه رسیدیم که با CBT، استرس، اضطراب و افسردگی در والدین و مراقبین کودکان با اتیسم کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری افسردگی ، اضطراب ، فشار ، اختلالات طیف اوتیسم ، پریشانی روانی والدین