رقیه علی پور - کارشناسی ، علوم تربیتی ، دانشگاه فرهنگیان ارومیه

این مقاله به بررسی اهمیت پرورش خلاقیت در آموزش دوران کودکی و تاثیر چندوجهی آن بر رشد شناختی، اجتماعی و عاطفی می پردازد. چارچوب نظری به زیربنای روانشناختی و شناختی خلاقیت می پردازد و بر نقش تاثیرات محیطی و شیوه های آموزشی تاکید می کند. استراتژی هایی برای ارتقای خلاقیت، مانند تشویق تفکر واگرا، ارائه فعالیت های پایان باز، و ایجاد محیط های یادگیری حمایتی، مورد بحث قرار می گیرند. از مزایای پرورش خلاقیت می توان به افزایش مهارت های حل مسئله، ابراز وجود و احساس عاملیت در یادگیری اشاره کرد. با این حال، چالش های پیاده سازی، مانند محدودیت های زمانی و فشارهای تست استاندارد، نیز تایید شده اند. برای ارتقای خلاقیت به طور موثر، یک فراخوان جمعی برای اقدام پیشنهاد شده است که شامل سیاست گذاران، مربیان، والدین و جامعه می شود. سیاست گذاران باید خلاقیت را در برنامه های درسی در اولویت قرار دهند، مربیان برای پرورش تفکر خلاق به آموزش نیاز دارند و والدین می توانند از فعالیت های خلاقانه در خانه حمایت کنند. با پذیرش خلاقیت، می توانیم آینده ای روشن تر و بهتر را برای فرزندان و جامعه الهام کنیم.

خلاقیت، آموزش دوران کودکی، تفکر واگرا، شیوه های آموزشی، یادگیری خلاق.