نسبت صناعت با هنر در آثار حکمی قطب الدین شیرازی
- سال انتشار: 1402
- محل انتشار: فصلنامه بنیان های حکمی - فلسفی هنر ایرانی، دوره: 2، شماره: 3
- کد COI اختصاصی: JR_PIA-2-3_001
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 214
نویسندگان
دانشجوی دکتری گروه فلسفه هنر، دانشکده هنر، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
دانشیار، گروه پژوهش هنر، دانشگاه هنر، تهران، ایران(نویسنده مسئول)
استادیار، گروه فلسفه هنر، دانشگاه هنر، تهران، ایران
چکیده
واژه صناعت به مفهوم هنر به معنای رایج امروزی می باشد. از دیرباز واژه صناعت، به مفهوم عام تر به جای هنر به کار گرفته می شد و در تفکر اندیشمندان مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است؛ به عنوان مثال در متون ادبی به مفهوم فضیلت و در حکمت و تصوف اسلامی به مفهوم حرفه و پیشه یادکرده اند؛ اما کاری که قداست دارد و بر بعد جسمانی و معنوی استوار گردیده است و در اندیشه و تفکر هرکدام از حکما و فلاسفه اسلامی به یک نحوی تعریف می گردد؛ بنابراین این حکما به تالیف آثار صناعی از بعد معنوی نگریسته اند؛ بی شک منابع یونانی و همچنین آرای منتقدان پیش از سقراط، اولین ماخذ مباحث صناعت می باشد. قطب الدین بدون تردید وام دار چنین نظریات عظیمی در حوزه فلسفه، اخلاق و معنویت و یا به نوعی دیگر همان حکمت است. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی در صدد پاسخ به این سوالات است که: درآثار قطب الدین صناعت با هنر چه نسبتی دارد؟ افتراق بین صناعت قطب الدین با هنر (آرت) به مفهوم امروزی چیست؟ نتایج حاصله نشان می دهد که صناعت نزد قطب الدین به پیشه ارتباط داشته است و کاربری عمومی داشته و هم از بعد سلوک معنوی به آن می نگریسته است. مفهوم هنر از دیدگاه این حکیم با مفهوم هنر (آرت) به مفهوم امروزی متفاوت است.در کل از بین تمام صناعتی که علامه آن را طبقه بندی کرده، بر این نکته اذعان دارد که تمام این صناعت برگرفته از علم است تا شخصی علم به ساخت نداشته باشد در تولید صناعات ناتوان می گردد.کلیدواژه ها
حکمت، صناعت ، قطب الدین شیرازی، هنراطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.