حسین قدس - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور، نور، ایر
علی اصغر زاده - دانشجوی دکترای معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ، تهرا
ابوالقاسم اسماعیلی کلیشمی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور، نور، ایران

خلق محیط هایی پاسخده با هدف سکونت، در فرهنگ و معماری ایرانی- اسلامی همواره از اولویت های مهم در برنامه ریزی های کلان بوده است. شخصیت دهی به فضا و ایجاد سامانه های فضایی، نیل به پاسخ هایی جهت نیازهای ظاهری و باطنی کاربران بنای مسکونی را به دنبال داشته است. سابقه ی طولانی این اندیشه در تفکرات ایرانیان هویتی فاخر به بناهای مسکونی این دیار بخشیده است. مفاهیم جدید و ناآشنایی که امروزه بر امر سکونت دلالت می کنند حاوی پیام های ناخوشایندی هستند که به دلایل گوناگون از غنای هویتی بناهای ایرانی کاسته اند. دغدغه های موجود در عصر حاضر به دلیل نفوذ سبک های معماری و ماهیت های ناهنجار در ساختار معماری ایران و لطمات وارد شده از سوی آنها، تفکر یادآوری و بازشناسی هویت سکونت و ماهیت معماری ایرانی- اسلامی را در ذهن می پروراند. در این تحقیق روابط برون سازمانی و درون سازمانی خانه ی ایرانی با توجه به مفهوم سازمان های طبیعی مورد برسی قرار گرفته است. نحوه ی تعاملات اجتماعی با توجه به بوابط برون سازمانی از قبیل ارتباط ساختار وجودی خانه با مفاهیم مذهبی، فرهنگی، اقلیمی، عوامل محیطی القایی، پتانسیل های بالقوه- بالفعل و تأثیر عوامل یاد شده بر نحوه ی سکونت از جمله مواردی هستند که به آن ها اشاره شده است. همچنین تأثیر مبانی اسلامی در روند طراحی بررسی می شود. پرداختن به نمونه ای موردی در اقلیم گرم و خشک جهت بالا رفتن غنای بحث در دستور کار قرار گرفته است.

سکونت، خانه ایرانی- اسلامی، محیط، سازمان طبیعی، روابط درون سازمانی، روابط برون سازمانی