اثربخشی درمان وجودی بر تغییر معنی زندگی افزایش امید به زندگی در کاهش میل به خودکشی

زمینه و هدف: این پژوهش با هدف اثربخشی درمان وجودی بر تغییر معنی زندگی، افزایش امید به زندگی درکاهش میل به خودکشی انجام شد.روش بررسی: جامعه تحقیق شامل کلیه افراد مراجعه کننده به مرکز مشاوره منطقه ۵ شهر تهران بود که از این جامعه ۱۴ نفر به شیوه تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش میزان مستعد بودن فرد به خودکشی از مقیاس اندیشه پردازی خودکشی بک (۱۹۷۹) و مصاحبه تشخیصی تکمیلی برمبنای SM-IV-R، استفاده شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه ۷ نفری (گروه درمان وجودی و گواه) قرارگرفتند. با استفاده از مقیاس اندیشه پردازی خودکشی بک، در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری شد.یافته ها: بین گروه کنترل و گروه آزمایشی تفاوت معنی داری از لحاظ میل به خودکشی وجود دارد. به عبارت دیگر، گروه آزمایشی با توجه به میانگین میل به خودکشی آنان نسبت به میانگین گروه کنترل موجب کاهش میل به خودکشی گروه آزمایش شده است، بنابراین فرضیه تحقیق تایید می گردد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که روی آورد درمان وجودی در کاهش میل به خودکشی افراد موثر است.

کلیدواژه ها:

درمان وجودی ، امید به زندگی ، میل به خودکشی.