بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر کاهش تعارض کار-خانواده و خانواده- کار در زنان شاغل در سازمان فرهنگی هنری شهرداری شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی کیفیت زندگی بر کاهش تعارض کار-خانواده و خانواده- کار انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه تجربی همراه با گروه آزمایش و کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل زنان شاغل در مناطق 2 و 5 سازمان فرهنگی هنری شهرداری شهر تهران در سال 1391 بود که پس از تکمیل پرسشنامه تعارض کار- خانواده و خانوده- گار نت مایر، بولز موریان (1996)، از بین زنانی که دارای تعارض بودند، 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. سپس نیمی از آزمودنی ها (15=n) به طور تصادفی در گروه آزمایش و نیمی دیگر (15=n) در گروه کنترل جایگزین شدند. افراد گروه آزمایش، آموزش کیفیت زندگی درمانی را به صورت 8 جلسه هفتگی به مدت 1/30 ساعت دریافت کردند و هیچ آموزشی بر روی گروه کنترل صورت نگرفت. بعد از پایان آموزش، دو گروه آزمایش کنترل برای بررسی سطح تعارض کار- خانواده مجددا پرسشنامه را تکمیل کردند. داده های حاصل از پرسشنامه از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش کیفیت زندگی درمانی بر کاهش تعارض کار- خانواده و خانواده-کار موثر است (0/01>P).

کلیدواژه ها:

تعارض خانواده-کار ، تعارض کار-خانواده ، کیفیت زندگی درمانی