تاثیر تغییرات ایجاد شده بر محتوی DNA ژژونوم جوجه های گوشتی تغذیه شده با سطوح مختلف عصاره سیر

تکثیر و تمایز سلول، کلید اصلی در توانایی دستگاه روده ای – معدی در فرایندهای هضمی و جذبی است. رشد ارگان ممکن است بوسیله هایپرپلاسیا ، هایپرتروفی و یا ترکیبی از این دو بروز کند. هایپرپلاسیا تحت عنوان افزایش تعداد و شمار سلول ها تعریف می شود و می توان از طریق اندازه گیری نرخ سنتز DNA و مجموع محتوی DNA در بافت، آن را اندازه گیری کرد زیرا محتوی DNA در سلول های دیپلوئید ثابت است. جهت بررسی اثر سطوح مختلف عصاره سیر بر محتوی DNA پرزهای روده طیور گوشتی تحقیقی بصورت یک طرح کاملا تصادفی (دارای 4 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار) با 400 قطعه جوجه نژاد راس 308 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح عصاره سیر (صفر ، 0/125 و 0/250 و 0/500 بود. اندازه گیری مقدار DNA موکوسی در سه مرحله انجام گرفت که شامل نمونه برداری، خالص سازی و اندازه گیری بود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که استفاده از سطح 0/500 نسبت به سایر سطوح عصاره سیر سبب افزایش معنی دار محتوی DNA و تکثیر سلولی شد. هرچند تفاوتی از این نظر بین سطوح 0/250 و 0/125 دیده نشد. بطور کلی نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که استفاده از عصاره سیر سبب افزایش محتوی DNA فزایش تکثیر) در ژژونوم گردید که با توجه به نقش ) ژژونوم و پرزهای روده در فرایندهای هضم و جذب، بهبود شاخص های پرز، سبب عملکرد بهتر گردیده و در نتیجه تولید بیشتر را به همراه خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

عصاره سیر ، محتوی DNA جوجه های گوشتی