تاثیر رفتار درمانی عقلانی هیجانی بر ناگویی هیجانی دانش آموزان دختر دوره متوسطه ی دوم شهر کرمانشاه

پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی رفتار درمانی عقلانی هیجانی بر ناگویی هیجانی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه دختر شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۱ انجام شد. روش این پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون باگروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۲ در شهرکرمانشاه بود. آزمودنی ها شامل ۶۰ نفر بودند که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در گروه آزمایش ۳۰ نفر و گروه کنترل ۳۰ نفر جایگزین شدند. در ابتدا مرحله پیش آزمون برای هر دو گروه انجام شد، سپس برای گروه آزمایش جلسات رفتار درمانی عقلانی هیجانی به صورت ۱۴ جلسه برگزار شد اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. آنگاه، مرحله پس آزمون بعمل آمد. پس از پایان مطالعه، جلسات آموزشی برای گروه کنترل برگزار گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ناگویی خلقی تیلور ۱۹۸۶ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-۲۴ انجام شد. یافته ها نشان داد که رفتار درمانی عقلانی هیجانی بر کاهش ناگویی هیجانی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه دختر شهر کرمانشاه تاثیر معناداری دارد. با توجه به یافته های این پژوهش، به نظر می رسد که میتوان برای کاهش مشکلاتی همچون ناگویی هیجانی دانش آموزان، از فنون رفتاردرمانی عقلانی هیجانی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

رفتاردرمانی عقلانی هیجانی ، ناگویی هیجانی ، دانش آموزان دختر