بررسی لالایی و مضامین آن در فرهنگ و ادبیات عامه

لالایی ها، جز ادبیات شفاهی هر سرزمینی هستند، چرا که هیچ مادری آنها را از روی نوشته نمی خواند و همه مادران بی آنکه بدانند از کجا و چگونه ، آنها را می دانند انگار دانستن لالایی و لحن ویژه آن از روز نخست برای روان زن تدارک دیده شده است . به عبارت دیگر لالایی نخستین پیمان آهنگین و شاعرانه ای است که میان مادر و کودک بسته می شود. لالایی از دو بخش تشکیل می شود: آهنگ و شعر. آهنگ به کودک می رسد و شعر از آن مادر است ؛ زیرا آنچه از نظر شنیداری برای کودک گاهوارهای دارای بیشترین اعتبار است ، ضرب آهنگ لالایی است ، وگرنه همه می دانیم که شعر لالایی زبان فاخری ندارد و تازه اگر هم داشته باشد، کودک گاهوارهای آن را دریافت نمی کند. این مقاله که با روش توصیفی و تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است بر آن است که بررسی و مضامین لالایی ها به عنوان بخشی از ادبیات عامه بپردازد. بنابراین ضمن تعاریفی از فرهنگ و فرهنگ عامه به تعریف لالایی و انواع آن پرداخته و مضامین لالایی را با ذکر شواهد بررسی کرده و در پایان به ساختار لالایی و ویژگی های آن می پردازد.

کلیدواژه ها:

فولکلور ، ادبیات عامه ، لالایی ، کودکان